Iceman en Colourboy

Afgelopen vrijdagmiddag was ik in het West-Indisch Pakhuis aan het ’s Gravenhekje in Amsterdam.  Daar werd het nieuwste boek van Anna Chojnacka gepresenteerd ‘Kilimanjaro als Medicijn’. Er was een flinke opkomst.  

Anna Chojnacka, mede-oprichtster van de 1% Club die in dit pand is ondergebracht, kreeg in 2007 de diagnose MS, Multiple Sclerose te horen. Ze is dan dertig. Ze schrikt zich een ongeluk. Hoeveel goede jaren heeft ze nog te gaan? Ze wil niet dezelfde weg op als haar moeder, die zeer energiek was, maar opgegeven moment depressief werd en daar niet meer uit kwam.

The Iceman

Wat eraan te doen? Ze zoekt langs de officiële weg, het medische circuit en de onofficiële weg, de gedachten en initiatieven die ‘in het wild’, vooral op internet in ruime mate voorhanden zijn. Ze noemt het ‘de Kathedraal tegenover ‘de Bazaar’. Op een TED-X bijeenkomst in Amsterdam komt ze een vertegenwoordiger van die Bazaar tegen, Wim Hof, een man die grenzen verlegd. Hij heeft technieken ontwikkeld op het gebied van ademhaling en yoga. Hij springt in het ijs en weet daar geruime tijd te verblijven. Hij krijgt de bijnaam The Iceman. Je kunt zelf werken aan je autonome zenuwstelsel en je immuunsysteem, is de boodschap die hij uitdraagt.

Anna maakt met hem een afspraak en ziet het als een mogelijke uitweg. Het helpt dat de officiële wetenschap de ideeën van Wim Hof serieus neemt, de Radboud Universiteit heeft een langdurend onderzoek gestart waarin de ideeën getest worden. Ze gaat mee op een eerste trip naar Polen, waar Hof woont, en maakt dan, zeer schaars gekleed, deels op blote voeten door de sneeuw, naar de top van een Poolse berg. “We moeten nog een keer de Kilimanjaro op”, zegt Hof. “Als ik genoeg mensen heb gaan we. Jij moet ook mee.”

De natuur

Drie jaar later is het zo ver. Een man of 25, de een met dit probleem, de ander met dat, een ietwat ongeregelde groep,  gaat naar de Kilimanjaro. Er wordt getraind in een ijshal in Haarlem. Met zestien gidsen gaat de groep de berg op, eerste door het tropisch oerwoud, dan de lage bosjes en vervolgens het lavagruis. Ze doen de tocht sneller dan gebruikelijk, in drie dagen. Het wordt moeilijk als ze in de ijlere luchtlagen terecht komen. Maar het  lukt. Iedereen haalt het, elf man zelfs met korte broek en met blote borst.

Anna haalt het ook, maar heeft het vlak voor de top moeilijk. Maar daar komt ze uit. Ze leert de les van Hof, de natuur heeft enorme kracht en je bent zelf deel van de natuur. Maar de top halen is eigenlijk niet belangrijk, het belangrijkst is om in beweging te blijven.

Colourboy

Door het boek heen speelt een tweede verhaal, het verhaal van Colourboy, verteld door haar zoontje Max. Toen Max vernam dat zijn moeder met een boek bezig was, wilde hij ook gaan schrijven. Hoofdfiguur was Colourboy. Colourboy wilde de grote mensen hun kleur terug geven. Maar dat was nog een hele toer. Het werd heel spannend, op gegeven moment was de dreiging reëel dat Colourboy zijn eigen kleuren kwijtraakte. Zoon Max vertelt het nog een keer op de presentatie. Maar ook dit verhaal loopt goed af.

Meer Kathedraal in de Bazaar graag, was een andere conclusie. Ervaringen van mensen over hun ziekte , kunnen, mits systematisch verzameld en op een hoger niveau getild, bijdragen aan de verbetering van de gezondheid. Op deze manier is gezondheid geen exclusieve zaak meer van een handjevol kenners.  De Waag Society was er een project over gestart, ‘Make Health’ waarover Jurre Ongering vertelde.

Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, ISBN 978 90 245 6704 1

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0