Met Frans Lanting naar zijn foto’s kijken

Afgelopen woensdag keek ik, met een groepje journalisten, naar de foto's van Frans Lanting op zijn eerste grote overzichtstentoonstelling, Dialogues with Nature. Lanting legt de wonderen van de natuur vast, van de Amazone tot Antartica.

Burgemeester Aboutaleb zou later op de dag de officiële opening verrichten, maar voordat dat gebeurde leidde Frans Lanting ons rond in het Nederlands Fotomuseum, in aanwezigheid van zijn echtgenote en partner Chris Eckstrom, voormalig stafauteur van National Geographic.  

Overzicht

“Het is een overzicht, geen retrospectief”, zegt hij. “Want dan zou ik al met een been in het graf staan.” Begin jaren zeventig studeerde Lanting, Rotterdammer, economie aan de Erasmus Universiteit. Op zeker moment wilde hij zich specialiseren in milieu-economie, en vertrok naar Amerika, daar had je deze studierichting. Maar hij wilde er tegelijkertijd aan zijn hobby werken: fotografie.

Met die studie milieu-economie kwam hij niet zover, dat was anders met de fotografie. Hij kreeg foto’s van de Amerikaanse natuur in kleine fototijdschriften geplaatst en sprong een gat in de lucht toen hij kon publiceren bij Geo Magazine. En niet veel later bij Life Magazine. En een tijdje later verwezenlijkte hij de droom van iedere natuurfotograaf: staan in de National Geographic.

Haiku’s

Hij heeft de tentoonstelling in vijf projecten onderverdeeld en we zien voorbeelden van het eerste project. Hij woonde toen nog in Voorne en maakte foto’s van de Nederlandse natuur, dieren, vogels, en kustlandschappen. “Ik was beïnvloed door de Oosterse filosofie en zette onder die foto’s een haiku-achtige korte tekst. Bijvoorbeeld onder de foto’s van de vier jaargetijden. Een foto is een beknopte weergave van een ervaring en een haiku is dat ook. Dus dat paste wel bij elkaar.

We lopen naar het tweede project met de titel ‘Een wereld verdwaald in de tijd’. “Het was een opdracht van National Geographic. Ik mocht 36 pagina’s vullen met foto’s en tekst over Madagascar. Ik wilde natuur, cultuur, onder meer de diversiteit van de stammen, en milieu pakken. Het eiland is dicht bevolkt, 20 / 30 miljoen mensen. Ooit was het eiland helemaal begroeid, maar de enorme boskap heeft voor veel kaalslag gezorgd.” We zien een foto van roodgele kale heuvels. “Deze en soortgelijke foto’s hebben als ammunitie gefungeerd voor natuurbeschermingsorganisaties tegen de kaalslag. We zien de prachtige foto van de man met het ei van de uitgestorven olifantsvogel in zijn hand en de kameleon met zijn tong ver uitgerekt. “Ik had al snel in de gaten dat ik gepaste afstand moest nemen en mezelf niet moest opdringen.” Aan een van de kusten bleek toch nog een serieus regenwoud overgebleven te zijn. “Ik heb me erin begeven en zag op de rotsen de graffiti die een Oost-Indiëvaarder in de 17e eeuw op de rotsen had geschreven, hij had er nog bij geschreven dat hij uit Vlaardingen kwam.”

Van oerknal tot de huidige planeet

We lopen door naar ‘Oog on Oog’, dieren van dichtbij. Unieke esthetische en persoonlijke foto’s uit de jaren negentig. Een klein zeeleeuwtje uit Antartica dat à la de Kopenhaagse zeemeermin op een rots zit, twee pinguïn-ouders die zich buigen naar hun kindje pinguïn. “Er is een boek van verschenen “Oog in oog. Dieren van dichtbij.” Het is net opnieuw verschenen. Het zijn indringende portretten van dieren. Ik herken veel menselijks in dieren en dierlijks in mensen. Overigens ben ik nog steeds aan de gang met deze serie.”

Op een lange wand hangen de foto’s van het vierde project ‘Een reis in de tijd’. “Ik wilde de verwantschap laten zien van alle leven op aarde. Van de oerknal tot de huidige planeet als geheel. Het gaat over de evolutie van de aarde. Ook hiervan is een boek verschenen ‘The Making of Life.’ En daarnaast een video met een symphonie van Philip Glass.”

Photo Award

We gaan naar The Future of Life, de toekomst van het leven, ook voor National Geographic. “Het gaat over de overgang van de 20e naar de 21e eeuw. Soorten sterven uit, nieuwe soorten ontstaan, soorten nemen andere geografische ruimte in, je ziet bijvoorbeeld ‘bergleeuwen’ terugkomen in Amerika. En er is de klimaatverandering.”

Zijn laatste project zijn foto’s die hij met de smartphone heeft genomen. Het zijn panoramische foto’s van stedelijke landschappen.

We kunnen ook nog zien hoe hij en zijn vrouw te werk gaan in een wand met de titel ‘At Work’. Je ziet hem in camouflagehutjes, in tenten, wadend in moerassen en rivieren. Je moet er wat voor over hebben, blijkt. En verder zijn er vitrines met zijn fototoestellen en zijn boeken.

Frans Lanting: “Ik wil graag mijn werk en visie doorgeven naar nieuwe generaties fotografen. Daarvoor is de WNF-Frans Lanting Photo Award in het leven geroepen.” Afgelopen donderdag ging de derde editie van die Award in. Een ieder kan meedoen en foto’s insturen via de WNF website, www.wnf.nl  

https://www.nederlandsfotomuseum.nl/tentoonstelling/franslanting/

Datum:
9 juni 2016 / 4 september 2016

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0