Olaf Mooij: Before, after and today's inconveniences | Brutus Rotterdam
Olaf Mooij: Before, after and today's inconveniences | Brutus Rotterdam
Afgelopen vrijdag was ik bij de opening van de tentoonstelling Before, after and today's inconveniences bij Brutus in Rotterdam. Olaf Mooij vierde zijn 65e verjaardag met deze overzichtstentoonstelling in diverse hallen van het Brutus-gebouw. Je zag de grote en de piepkleine werken, allen te maken hebbend met de auto.
Uit de tentoonstelling blijkt dat hij terug wil naar de volledige autonomie van de sculptuur. Zijn sculpturen worden ontdaan van hun oorspronkelijke functie, maar hun vorm blijft als herinnering. De werken ogen kwetsbaar zonder hun gebruikswaarde en staan zonder sokkel op de grond.
Sommige werken zijn speciaal voor deze tentoonstelling gemaakt. Nooit eerder zijn er zoveel werken van zijn hand samengebracht.
De paradoxale relatie tussen mobiliteit en vrijheid
Before, after and today’s inconveniences onthult op meesterlijke wijze de destructieve aard van de mobiliteitsindustrie. De tentoonstelling werpt licht op de paradoxale relatie tussen mobiliteit en vrijheid en benadrukt hoe wij onszelf opgesloten voelen in onze eigen metalen en glazen cocons. Mooij's fantasierijke werk verlegt de grenzen van absurditeit en transformeert auto's in mensachtige wezens. Met zijn kunstwerken nodigt Mooij uit om onze afhankelijkheid van voertuigen en de gevolgen die dat met zich meebrengt te bevragen.
Voortplanting
Mooij is altijd bovenmatig geïnteresseerd geweest in autocultuur: hoe wij onze gemotoriseerde voertuigen zien als verlengstuk van onze identiteit. De evolutie van zijn auto’s is af te lezen alsof het gaat om fossielen die een eeuwenoude stamboom suggereren. Ze planten zich voort door middel van spermatozoïden met de contouren van een auto in wording. Wanneer ze sterven en hun ingewanden vergaan, blijft enkel het huid over.
Speakers op wielen
De meest extraverte exemplaren muteren tot soundsystems, buitenissige speakers op wielen. De meer bedachtzame nemen tijdens hun ritjes de wereld in zich op en dromen er ’s nachts over. Niets menselijks is Mooijs auto’s vreemd. Ze hebben zelfs een religie! Compleet met Turijnse lijkwade waar de beeltenis van een voorruit en koplampen op zijn achtergelaten, en een carrosserie die als de verlosser aan het kruis is genageld. De koets met lijkkist die Mooij presenteert onder de titel Droom van een handelsreiziger ontmaskerd de mobiliteitsindustrie als een colporteur in afbraak. Helpen zij die per auto de wereld rondreizen de wereld de vernieling in?
Deze tentoonstelling laat zien dat Mooij terug wil naar de volledige autonomie van de sculptuur. Zijn sculpturen worden ontdaan van hun oorspronkelijke functie, maar hun vorm blijft als herinnering. De werken staan, liggen, hangen en leunen in de ruimtes. Ze ogen kwetsbaar zonder hun gebruikswaarde en staan zonder sokkel op de grond. Het werk presenteert zich als fossiele overblijfselen uit een ver verleden.
Hieronder een filmpje over de Raincar
