Anita Neve vertelt

Op de 204e Fotografenavond in Café Kalkhoven was Anita Neve te gast. Anita Neve heeft sinds drie maanden een fotogalerie in Almere-Haven, de Anita Neve Galerie. Daarnaast is ze portretfotograaf en gedragstherapeut voor honden. Ze studeerde af op de Fotovakschool met het project ‘The Human Dog’.

Aloys staat even stil bij Peter Paul Huf, die een belangrijke rol speelde voor de Fotografenavond en de Portfolio-bijeenkomsten in Arti et Amicitiae. Hij zou nu 70 jaar zijn geworden .

The Human Dog

Aloys: De gast vanavond is Anita Neve, zij komt uit het niet zo heel verre Almere, waar ze in Almere-Haven een fotogalerie heeft. Zaterdag a.s. wordt de tweede expositie ‘Great Heights’ geopend, met werk van een zestal fotografen, onder meer van mezelf. Ze heeft vrij laat de fotografie professioneel opgepakt. Eerst studeerde ze Engelse taal- en letterkunde. Daarna werkte ze zo’n 10 jaar in public relations en vervolgens was en is ze actief als gedragstherapeut voor honden.

Vorig jaar studeerde ze af op de Fotovakschool met het project ‘The Human Dog’.

Eerste vraag: hoe is de liefde voor honden ontstaan?

Anita Neve: “We hebben thuis altijd al dieren gehad. Mijn biologische vader had onder meer twee honden. Als we de weekenden naar hem toe gingen, in Waddinxveen, was daar Hatta, mijn grote vriend. Hij was een Duitse Staande korthaar. Vaak lag hij in de huiskamer op de grond en dan lag ik met mijn hoofd op zijn borst. In 2003 kregen we een Duitse Pinscher erbij, een vrij felle hond. Hij communiceerde anders dan dat ik gewend was van honden. Daarom ben ik gedragstherapeut geworden. In 2006 ben ik gaan studeren bij Martin Gaus op zijn Academie in Lelystad. Ik kreeg vele vakken, onder meer ethologie, de studie van het natuurlijk gedrag van dieren, en psychologie, niet alleen die van het dier, maar vooral van de mens. Als hondentherapeut ben je eigenlijk een therapeut van mensen. Als er problemen tussen hond en mens zijn is het vaak een communicatieprobleem. Mensen begrijpen de hond vaak niet, of interpreteren zijn gedrag verkeerd.”

De bange hond

Aloys: wat vind je van de dogwhisperer, Cesar Millan, geeft hij goede adviezen? “Zijn marketing is goed. Hij krijgt zalen vol. Maar hij trekt zich weinig aan van de lichaamstaal van honden. Inmiddels weten we veel meer over hoe honden reageren.”

Wat doe je als iemand met een hond bij je komt die problemen veroorzaakt? “Ik vraag de eigenaar eerst een lange vragenlijst in te vullen. De hond kan agressief zijn, er kan ook sprake zijn van hond-mens agressie. Je gaat eerst eens kijken wat de hond vertelt met zijn lichaam, want hij kan niet praten. Kwispelt hij? Kwispelt hij hoog of kwispelt hij laag? Hoe is de oogopslag? Zijn er stress signalen? Ik geef hond en mens veel ruimte. Als we het probleem enigszins hebben geanalyseerd, ga ik vervolgens testen. Een hond heeft vaak gewoontegedrag. Wat is de aanleiding dat de hond lastig is? Ik heb zelf een pinscher en een golden retriever, daar kijk ik ook vaak naar. Op gegeven moment is wel duidelijk waar het probleem ligt. Vaak is het angst van de hond. Dat zie je aan bepaalde gedragingen, bijvoorbeeld ambivalent gedrag. De bange hond denkt in een onzekere situatie: de eerste klap is een daalder waard, ik blaf. Dat leg ik uit aan de begeleider. Vervolgens geef ik een therapie ter verbetering.” 

Aloys: Ben je wel eens gebeten? Anita Neve: “Eenmaal, half. Het was door een Dalmatiër. Toen ik ‘m voor het eerst zag had ik er al een moeilijk gevoel bij. Hij was eerder getraind met een stroomband. Dat gaat meestal even goed en vervolgens wordt het probleem erger. De hond was van begin af aan erg wantrouwig. Uiteindelijk is het toch goed gekomen.”

De Fotovakschool

Wanneer en hoe begon bij jou de fotografie? “Op mijn 17e begon ik al voor mezelf te fotograferen. Dat bleef ik doen, maar niet heel serieus totdat mijn man Ernst, die hoofdredacteur is van het Hifi tijdschrift Hifi Video Test, met mij sprak over de noodzaak het tijdschrift hipper en flitsender te maken. Onder meer door meer en betere fotografie. ‘Kun jij dat niet doen?’ vroeg hij. Dat vond ik wel interessant. Het was 2013/14. Ik ben een opleiding gaan volgen om met verstand van zaken aan de slag te gaan. Dat was de Fotovakschool. Als studenten hadden we een kritisch en leuk groepje. Ik heb er diverse dingen geleerd. Goed kijken deed ik al, ik ging het nu iets bewuster doen. Belangrijk was het leren zien van het belang van een plan van aanpak. Ik raakte ervan doordrongen dat het om communicatie gaat, fotografie is voor mij vooral een vorm van communicatie.”

Antropomorfiseren

“Ik heb altijd al veel dieren gefotografeerd: honden, katten, paarden, dieren uit de dierentuin. In honden was ik het beste.  Als eindexamenproject schreef ik ‘The Human Dog’.” Ze laat een album zien met een serie mooie honden die je recht aankijken. Het zat ook bij haar eindexamenproject. “Vroeger lieten de mensen hun hond in de bijkeuken of op het erf. Nu is het onderdeel geworden van het gezin, soms mogen ze zelfs slapen op de bank. In Amerika krijgen ze, als ze jarig zijn, een verjaardagspartijtje. Alhoewel je niet mag antropomorfiseren (tot het menselijk gedrag herleiden), is het inmiddels duidelijk dat ook honden gevoelens hebben. Tot aan Linnaeus vond men een paar eeuwen geleden nog dat honden als machines waren, zonder gevoel. Maar honden hebben gevoelens als blijdschap en zelfs humor. Honden vertonen soms een bepaald gedrag om juist de mensen te kalmeren. Er zijn hersenscans van honden gemaakt om de locaties van bepaalde gevoelens te achterhalen, zoals dat eerder ook bij mensen is gevonden. Het geldt overigens niet alleen voor honden, maar voor alle dieren.”

Fotogalerie

In hetzelfde jaar als waarin Anita Neve afstudeerde van de Fotovakschool zette ze al een fotogalerie op.

Aloys: Waarom deed je dat? “Een klasgenoot van mij op de Fotovakschool had heel mooi werk gemaakt, maar toen ze bezig was met het laatste stukje, de eindexamenopdracht, is ze afgehaakt. Ik dacht: ‘Wat zonde’. Het ging niet alleen om haar, er zijn zoveel mensen die goed werk maken dat verdient getoond te worden.”

Ze had al de nodige ervaring opgebouwd. In de tijd dat ze in de PR werkte had ze al Open Atelier Routes en kunstmanifestaties georganiseerd. “In 2017 kwam in Almere-Stad een ‘pop-up ruimte’ beschikbaar, een anti-kraak ruimte die voor een paar maanden gebruikt konden worden, een winkelruimte. Ik was de beheerder. Toen vervolgens in juni 2018 ruimte in Almere-Haven vrijkwam, greep ik mijn kans. Almere-Haven is een interessante locatie, wat dorpser dan Almere-Stad. De galerie zit aan de Marktstraat. Er heeft eerder al een galerie ingezeten. Ik mag er tot mei 2019 zitten. Nu betaal ik niet de volledige huur. Als het rendabel wordt blijf ik er zitten.”  

Toegankelijk medium

Aloys: Wil je jonge, net afgestudeerde fotografen brengen? “Zeker, maar niet alleen. Het blijft voor hen moeilijk werk onder de aandacht te brengen. In Almere wonen veel cultuurbarbaren. De Almeerders mogen zeker meer cultuur zien. In de eerste expositie zaten interessante fotografen, onder andere Maartje Roos en Paulien Huizinga." 

De tentoonstelling van a.s. zaterdag wordt geopend door de gebiedsmanager van Almere-Haven. “De gebiedsmanager wil het stadsdeel Almere-Haven beter positioneren. Vroeger zaten er in Almere-Haven galeries aan Kerkgracht. Die zijn inmiddels allemaal weg. Dus het is tijd dat er weer een is. Mijn galerie is donderdag/vrijdag en zaterdag open. Tot nu toe zijn er best veel mensen de galerie binnen geweest. En ik heb ook verkocht. Er zijn natuurlijk mensen met galerievrees, of die kunst iets moeilijks vinden, maar die klets ik naar binnen. Ze blijken vervolgens heel geïnteresseerd te zijn."

Anita Neve: “Dat komt ook omdat fotografie een toegankelijk medium is. Voor wat betreft nieuwe fotografen oriënteer ik me breed. Ik moet er wel achter kunnen staan. Kernwoorden bij de selectie zijn: rust en ruimte. Ik hou er van als er van een foto rust uitgaat. Na de komende expositie zijn er plannen voor een portrettenexpositie in januari/februari 2019 en vervolgens misschien een expositie van analoge fotografie. Ik heb ook de bedoeling een aantal fotografen te gaan vertegenwoordigen."

Vragen uit het publiek

Olga: Hoe oriënteer je je op hedendaagse fotografie? “Ik ga naar beurzen, op de PAN hangt veel fotografie, een aantal fotografen hangt bij iedereen, bijvoorbeeld Margriet Smulders. Ook overal zie je die portretten met Rembrandt-licht en die kragen en molenkragen, bijvoorbeeld van Marie-Cécile Thijs. Het begint een trucje te worden. Op de Fotovakschool geven ze het advies: ga de diepte in, in plaats van de breedte. Dan krijg je fotografen die zich op een specifiek detail concentreren. Bijvoorbeeld het vastleggen van dieren van onderen. Ik was op de eindexamenexpositie van de Rietveld-academie. Al het fotowerk was conceptueel. Je moet wel als fotograaf enig idee hebben waar je fotografie over gaat.”

Aloys: krijg je meer dames of heren met hun foto’s langs?  “Meer vrouwen. Ze hebben een heel andere blik. Vrouwen kijken anders en communiceren anders.”

Hoe groot is de galerie? “130 m2, 15 bij 6m expo ruimte, daaraan zit mijn studio vast. Ik zit tegenover de kaaswinkel, een echte specialiteitenzaak, we hebben dezelfde doelgroep. En als je bij mij de brug over gaat zit je in het Gooi. Ik richt me behalve op Almere en de Flevopolder ook op het Gooi.”

“Dat doe ik onder meer met het versturen van  persberichten en ik heb een mailinglijst. Ik wil ook aan beurzen mee gaan doen. Ik zoek nog een marketing stagiaire.”

Aloys: Nog een applausje voor Anita Neve.  

Afbeeldingen: Kees Funke Küpper (1, 2, 4), Anita Neve, 3) Rocky

www.anitaneve.nl

 

 

Reageren