#kerkverhalen: IN PARADISUM

De katholieke uitvaart van een dierbare gesprekspartner. Het koor zingt aan het eind ‘In paradisum’: ‘Jou voeren engelen in het paradijs’.

Ik merk dat ik er wat ongemakkelijk bij zit. Ik zing de poëtische Oosterhuis-liederen mee met mond en hart. De overweging spreekt me aan. Het ‘In paradisum’ raakt me. En toch…

Er zijn ogenschijnlijk drie manieren om met leven na de dood om te gaan. Je ontkent het leven na de dood, of je gaat er juist van uit. Of je geeft het de gunst van de twijfel: misschien, hopelijk…

Nadenkend over mijn ongemak realiseerde ik me dat ik door mijn spelverhalen langzamerhand bij een vierde manier ben uitgekomen. We spelen allemaal met mogelijkheden, ook in de betekenissen die we aan de dood verbinden. De drie bovengenoemde manieren doen dat zonder dat de speler zich van dat spel bewust is. De dodelijke ernst van de dood maakt het spel onzichtbaar.

Ben je je niettemin bewust van het serieuze spel, dan neem je de ernst serieus én zie je jezelf spelen. Voorbij ontkenning, geloof en twijfel ga je op in het spel. Dan kunnen engelen je meevoeren. Zelfs deze gelovige atheïstische twijfelende speler.

https://www.andredroogers.nl/in-paradisum/  

 

Reageren