Ontwerpen aan de nieuwe Bavo te Haarlem

Prachtig toch, zo’n originele blauwdruk uit 1895. Wat je hier vooral goed ziet, is dat de architect net als zijn vader in staat was om een gebouw zo te ontwikkelen dat het net een ‘stad in het klein’ was. Schilderachtig of rijk gesilhouetteerd noemden ze dat in die tijd. Met die uitbundige dakpartij vol slanke torentjes, waarvan de verschillende losse onderdelen via de dakhellingen en steunberen als het ware omhoog stijgen om elkaar in de top van de kopgevel te ontmoeten, kun je dit ontwerp ook vergelijken met muziek die naar een slotakkoord beweegt. Men sprak daar destijds over in termen van  de ‘toonladderige akkoorden’ van een gebouw. En dat klopt natuurlijk ook wel, want net zoals je in de muziek mathematische ritme’s hebt, heb je in de architectuur geometrische modules. In dit geval gebruikte Joseph Cuypers met name de Egyptische driehoek, maar daar zal ik een andere keer iets over vertellen.

Overigens is het me een drukte daarboven op het dak. Het staat er vol beelden die met elkaar in gesprek zijn. Een deel ervan is nooit uitgevoerd en dat maakt deze tekening des te meer bijzonder. Ze laat zien hoe onvoltooid de kathedraal gebleven is: een echte Unvollendete zoals ik in het achtergrondartikel op deze site heb uitgelegd. Word je nieuwsgierig? Bestel dan het nieuwe boek over de kathedraal: http://bit.ly/Bavo-Ao.

Meer informatie &

Tags

Reageren