Europese wetenschap verliest de strijd

Naoorlogse wetenschap

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog is de Europese wetenschap niet meer van wereldklasse. In de wetenschappelijke strijd die woede is Europa en zeker België niet langer concurrentie voor de Verenigde Staten en/of de Sovjetunie. Binnen Europa hinkt het kleine landje helemaal achterop ten opzichte van zijn buurlanden.

Het Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek is niet langer in staat om het onderzoek alleen te financieren. Ook de universiteiten hebben het moeilijk en kunnen amper volgen met de kennisexplosie in de andere werelddelen.

Een nieuw wetenschapsbeleid

In 1957 richt de Belgische regering dan een nieuwe Nationale Commissie op die de Belgische wetenschap uit het slop moet halen en maakt eindelijk terug werk van een echt wetenschapsbeleid. De overheid investeert, met financiële hulp uit de bedrijfswereld in verschillende belangrijke domeinen.

  • de democratisering van het onderwijs :
  • de rekrutering van wetenschappers
  • de verdere ontwikkeling van de wetenschappen.

De investeringen halen echter niet hun beoogde resultaat, want na de tweede schoolstrijd,de taalproblemen in de universiteit van Leuven van de jaren zestig, de besparingspolitiek van de jaren 70 en 80 en de opeenvolgende regeringscrisissen in de jaren tachtig bengelt België opnieuw aan de staart van de wetenschapinvesteringen.

En dan eindelijk een ommekeer 

In 1992 komt er dan toch eindelijk een ommekeer. In dat jaar komen de Belgische wetenschappers op straat om te protesteren tegen het tekort aan middelen voor onderzoek en worden de bevoegdheden onderwijs, wetenschap en economie herverdeeld onder de gewesten. Sinds dan groeit er ook een nieuw bewustzijn bij politici dat investeren in wetenschap en innovatie noodzakelijk is. Niet alleen financieel, maar ook bewustmaking bij de bevolking. 

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0