Op zaal in het Cuypershuis

Van het Cuypershuis kwam het volgende bericht over een evenement op zondag 12 maart 2017 (14:00-15:30):

  • 'Als ambassadeur van de crowdfunding-campagne Breng Cuypers in beeld! twittert kunsthistoricus Bernadette van Hellenberg Hubar over de verhalen in de tentoonstelling Cuypers’ glasnegatieven. Deze zondag - 12 maart 2017 - wisselt ze graag samen met bezoekers van gedachten over de glasnegatieven. Want welke geheimen herbergt deze bijzondere collectie glasnegatieven?

    Bernadette van Hellenberg Hubar (1956) studeerde kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit te Utrecht en promoveerde aan de Katholieke Universiteit te Nijmegen op het proefschrift Arbeid & Bezieling, De esthetica van P.J.H. Cuypers, J.A. Alberdingk Thijm en V.E.L. de Stuers, en de voorgevel van het Rijksmuseum, in 1995. In september 2016 verscheen de monografie over de nieuwe Bavo te Haarlem, het boek over het kerkelijke meesterwerk van Joseph Th.J. Cuypers, zoon van Pierre J.H. Cuypers'.

Over de glasnegatieven schreef Hubar twee items voor if then is now: het feuilleton Ambassadeur voor Cuypers' glasnegatieven en een oproep voor de actie: Red Cuypers' glasnegatieven! In het verhaal over het ambassadeurschap vertelt ze hoe het eigenlijk allemaal begonnen is met Cuypers. we halen hier een stukje aan: 

  • 'We gaan lang terug, Cuypers en ik. Toen ik afstudeerde op de romaanse Sint Servaaskerk in Maastricht, ontmoette ik hem voor het eerst. Hij had dit monument immers ingrijpend gerestaureerd. In het begin kritisch en afwijzend, kwamen we er met de werkgroep achter dat hij dat zo gek nog niet had gedaan. Cuypers was in de kerk vooral aanwezig door de dominante uitmonstering. Op dat punt was het zeker geen liefde op het eerste gezicht. Ook ik had inmiddels zoveel ontpleisterde middeleeuwse kerken gezien dat ik dacht dat het zo hoorde. Maar meer en meer werd duidelijk wat voor een indrukwekkend historisch document zich in de Sint Servaaskerk ontvouwde.
    Het groepje jonge kunsthistorici dat in 1984 het Cuypersgenootschap oprichtte om deze uitmonstering te behouden ging dan ook niet voor de schoonheid van dit oeuvre - dat kwam later pas - maar voor de cultuurhistorische waarde. 'Je hoeft het niet mooi te vinden', hielden we tegenstanders voor, want daar gaat het niet om: het is tastbaar verleden, het legt getuigenis af van een tijd die achter ons ligt en dat doet het overtuigend. De rest is geschiedenis, heet het dan. Het Cuypersgenootschap heeft de uitmonstering niet kunnen redden, maar wel veel andere gebouwen en inrichtingen uit de negentiende en twintigste eeuw'.

Wil je het verhaal verder lezen, volg dan deze link. Wel even naar beneden scrollen, want het bovenste deel gaat over de aangeklede tweets die het Cuypershuis in zijn bericht noemt. Ook heel interessant voor wie alvast een voorproefje wil hebben van de bijeenkomst 'op zaal' op zondag 12 maart 2017. Dan is iedereen welkom om met Bernadette van Hellenberg Hubar in gesprek te gaan!

Kerkverhalen op if then is now (2017)

Volg #kerkverhalen op ifthenisnow.eu/nl/kerkverhalen en/of via @kerkverhalen op Twitter.

Help mee om de glasnegatieven te restaureren en draag bij aan de crowdfunding! Dan komt opnieuw #CuypersinBeeld! Doneren kan rechtsstreeks via http://bit.ly/Cuypersglasnegatieven.

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0