Twitter en Terreur

Door technologische ontwikkelingen werd met het inluiden van het tweede millennium onze wereld steeds kleiner. Nieuws van over de hele wereld bereikte ons binnen luttele seconden via verschillende kanalen en afstanden waren makkelijker te overbruggen. Dit gold niet alleen voor fysieke afstanden, maar ook voor verkeer van politiek, geld en mening. 

Internet bleek als medium steeds belangrijker aan het begin van de 21e eeuw en dit leidde ertoe dat veel mensen investeerden in het wereldwijde web. De mislukte beursgang van World Online in 2000 zorgde echter voor het knappen van de zogenaamde internetbubbel en een hoop investeerders verloren hun geld. Niet lang daarna kwam web 2.0 op: social media. Het interactief gebruik van het internet deed haar intrede, waarmee de mens op een nieuwe manier contact legde via digitale netwerken. Bovendien betekende het nieuwe internet gebruik een versnelling en vergemakkelijking van de verspreiding van nieuws.

War on terror en anti-islamgeluid

Door de enorme snelheid waarmee nieuws zich nu kon verspreiden beleefde de wereld in 2001 praktisch live de terroristische aanslagen op het World Trade Centre in New York. Door het bereik van media was een terroristische aanslag nog nooit zo effectief: niet alleen New York, maar de ‘vrije wereld’, het westen en alle normen en waarden die hiermee samen gingen werden aangevallen door de Islamitische groepering Al Quada. Onder leiding van de Amerikaanse President George W. Bush stortte een groot deel van de westerse wereld, waaronder Nederland, zich in een oorlog tegen het terrorisme.

Een anti-islam geluid stak door deze gebeurtenissen vaker de kop op in Nederland. Eén van de eersten die re-integratie en de invloed van de Islam aan de kaak stelde en daarmee ook de politiek in wilde, was Pim Fortuyn. Zijn standpunten moest hij uiteindelijk met de dood bekopen in 2002. Er ging een schokgolf door het Nederland waar vrijheid van meningsuiting altijd hoog op de agenda stond. Niet lang daarna overkwam cineast en regisseur Theo van Gogh hetzelfde; ook hij werd om zijn mening over Moslims in november 2004  vermoord.

Arabische Lente

Afgezien van terrorisme dat via de media zorgde voor een snelle en efficiënte verspreiding van angst en verdeeldheid, werd de ‘stem’ van onderdrukte volken en groeperingen ook makkelijker en luider gehoord door de wereld. 2011 was het jaar van de opstanden in de in de Arabische Wereld. De bevolking was het zat om onderdrukt te worden en via sociale media riepen jongeren elkaar op om openlijk te protesteren tegen de dictatuur in hun land. En met succes: de presidenten van Tunesië en Egypte moesten als gevolg van de heftige protesten het veld ruimen. Dictator Khadaffi van Libië bleef echter in zijn heerschappij geloven en moest zijn strijd met de dood bekopen. In andere landen, zoals Syrië, ging de roep om vrijheid door en toen de Egyptenaren beseften dat de veranderingen in hun land niet het gewenste effect hadden, laaide ook daar het protest weer op.

Crisis

Het eerste en tweede decennium van het nieuwe millennium staat niet alleen bekend vanwege de politieke onrust, maar ook vanwege de financiële problemen. In de opmaat naar het tweede millennium van onze jaartelling kreeg de Europese Unie meer en meer vorm. De kroon op dit verbond was de invoering van één gezamenlijke munt in 2002: de euro. Twaalf lidstaten deden mee aan wat wel de grootste geldomwisseling operatie uit de geschiedenis wordt genoemd. Met de invoering van de euro raakte de wereld economie en nationale geldstromen nog nauwer verbonden. 

Banken in heel de wereld hadden in de ‘vette’ jaren onverantwoord hoge risico’s genomen met leningen en hypotheken en door de achterblijvende economische groei konden bedrijven, particulieren en zelfs landen hun schuldlast niet meer voldoen. Het systeem begon te wankelen, het vertrouwen was weg. In Nederland konden enkele banken slechts overleven door overheidssteun (ING) of nationalisatie(Fortis en ABN Amro). Dit zorgde weer voor extra bezuinigen en uiteindelijk een economische krimp: een recessie. Vanuit New York klonk het eerst luid en duidelijk  protest tegen de ‘macht’ van grote financiële instellingen. Opnieuw via social media uitte het volk haar onvrede en bracht een wereldwijde beweging op gang: Occupy.

De crisis duurt momenteel nog voort. De schrik in Europa is namelijk extra groot wanneer blijkt dat een aantal Zuid-Europese landen, zoals Griekenland, om dezelfde reden op het randje van faillissement balanceert. Te grote schulden en te weinig inkomsten. De EU springt, met een gedwongen pakket aan maatregelen, uiteindelijk financieel bij. Maar het einde van de problemen lijkt nog niet in zicht. Extra bezuinigingen, ook in Nederland, zijn een feit. Het hoofdstuk crisis is nog niet voorbij.

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0