Cornelia Catharina Hodshon

Ze was het jongste kind van het zeer welvarende echtpaar Albertus Hodshon en Catharina Cornelia van der Graas. Haar vader was handelaar in lijnwaad (textiel) en zeer vermogend. Cornelia Catharina 'Keetje' Hodshon (1768-1829) was naast alle rijkdom die zij kende een zorgzame vrouw, die veel voor anderen over had.

Erfenis

Al op haar twaalfde was ‘Keetje’ het grootste gedeelte van haar naaste familie verloren en op haar 22ste kreeg zij de beschikking over een erfenis van bijna twee miljoen gulden. Een belangrijk deel van de erfenis besteedde zij aan de bouw van een imposant woonhuis aan het Spaarne te Haarlem, in die tijd het op één na grootste particuliere huis van de stad. Keetje was 24 jaar toen ze het huis liet bouwen, waarna ze er van 1795 tot aan haar dood (1829) woonde. Een opmerkelijk verhaal is dat Keetje tijdens de tweede coalitieoorlog (1799-1802), tussen de Britten en de Russen aan de ene kant en de Fransen aan de andere kant, haar huis openstelde om er gewonde soldaten te laten verzorgen.

Het Hodshon-huis

Na haar overlijden in 1829 bleek haar vermogen nogal geslonken te zijn, waarschijnlijk onder andere als gevolg van de tiërcering (Napoleons maatregel ter sanering van de overheidsfinanciën in 1812). Het riante huis werd aangekocht door Adriaan van der Hoop. Dit was een Amsterdamse bankier en een broer van haar schoonzuster. Omstreeks 1834 kwam het huis, ook wel het ‘Hodshon-huis’ genoemd, in handen van de Gentse handelaar G.D. Poelman. In 1841 werd de woning voor 29.500 gulden verkocht aan de Hollandsche Maatschappij van Wetenschappen, die daar nog steeds is gevestigd.

Keetje Hodshon Prijs

Sinds 1995 wordt er jaarlijks een Keetje Hodshon Prijs uitgereikt door de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen. De prijs is vernoemd naar Cornelia Catharina Hodshon, omdat zij in 1794 het huidige gebouw van de Maatschappij liet bouwen en tot 1829 de eerste bewoonster ervan was. De trofee is bedoeld als aanmoedigingsprijs voor onderzoekers die in het jaar van toekenning niet langer dan vijf jaar zijn gepromoveerd, ter bekroning van oorspronkelijk onderzoek op het gebied van de geesteswetenschappen.