Bijzondere musea – Tassenmuseum Hendrikje

Horizontal tabs

Beschrijving

Er was een tijd dat het Tassenmuseum Hendrikje nog in Amstelveen zat. Nu zit het in Amsterdam aan de Herengracht. Over het begin van het Tassenmuseum in Amstelveen schreef ik het volgende verhaal.

Het is – voor zover bekend – het enige Tassenmuseum ter wereld. Het volledig door particulieren gestichte en geëxploiteerde museum opende zijn poorten in april jl. De familie Ivo zwaait er de scepter. Het moet gezegd worden: het museum maakt een zeer professionele indruk.

Binnenhuisarchitecte

De familie Ivo – de heer en mevrouw Ivo en dochter Sigrid – vertellen vol passie en overgave over hun museum. ‘Zo’n acht jaar geleden begon het idee te rijpen om van de verzameling damestassen die we toen al hadden een museum op te zetten. Maar ja, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.’

‘Gelukkig hadden we een bekend binnenhuisarchitecte in onze kennissenkring. Die heeft ons geweldig geholpen bij de inrichting van het museum. Praktisch alle vitrines hebben we zelf gemaakt. Het Centraal Laboratorium heeft ons geadviseerd over onder meer klimaatbeheersing en verlichting en over conserveringsaspecten.’

‘We hebben nu, na vele jaren voorbereiding, meer dan vijftig vitrines over drie etages waar de ontwikkeling van de damestas in de Westerse wereld over de laatste vierhonderd jaar wordt gepresenteerd.’ De familie is er inderdaad in geslaagd het woonhuis te transformeren tot een professioneel museum, compleet met glasvezellicht en klimaatbeheersing.

Schitterende collectie

Je ziet een werkelijk schitterende collectie tassen in een grote verscheidenheid van vormen, functies, materialen en versierde technieken. Elke vitrine verrast weer met een aantal pronkstukken. Om een paar voorbeelden te noemen: zeventiende-eeuwse buidels en aalmoezentassen, achttiende-eeuwse diezakken (buidels die door de dames op de dij werden gedragen, op elke dij een), portefeuilles en beugeltassen, negentiende –eeuwse reticules en een grote rijkdom aan handtassen uit deze eeuw. Veel exemplaren zijn rijkelijk bewerkt.

Natuurlijk zijn er veel tassen van textiel, maar ook van diverse leersoorten, kralen, ivoor, schildpad, stro, cactusvezels, van allerlei metalen en van een veelheid aan kunststoffen. Bij het zien van de collectie kom je er al snel achter hoe spectaculair een tas kan zijn. Dat je zakdoek en geld in een compleet gordeldier kunt bewaren.

Normandie

Of een tas van telefoondraad. Er is een tas in de vorm van een stoomschip. Die kregen dames cadeau in de eerste klasse van de luxueuze Normandie, het schip dat vanaf 1934 tussen Le Havre en New York voer.

En wat te denken van de Jugendstil- en Art-Deco tassen en de eerste modellen van Chanel, Schiaparelli, Gucci en Pucci en van de stokoude tasjes van sablé-kralen. De ‘zandkorreltjes’ zijn met een haar tot een tasje geregen. Of het nu een tas is in de vorm van een wandelstok of tijdschrift, een buidel die toebehoorde aan een lid van een koningshuis of de tas van een bekende filmster, iedere tas heeft zo zijn eigen verhaal.

Visueel aantrekkelijk

Inrichting en opstelling zijn bijzonder smaakvol en attractief. Kosten noch moeite zijn gespaard om er een visueel aantrekkelijk geheel van te maken. De conclusie van het dagblad Trouw dat het geheel een schoonheidsprijs verdient is dan ook terecht. Ieder stuk van de collectie is tot in detail gedocumenteerd.

De familie zocht net zo lang naar foto’s , prenten of bijpassende attributen tot ze konden laten zien hoe een tas werd gedragen of gebruikt. Pas toen ieder woord verklarende tekst en ieder jaartal diverse keren waren gecontroleerd en geperfectioneerd, durfde de familie het aan het museum te openen.

Op educatief gebied kan het museum zich dan ook meten met elk ander museum met een historische collectie: tekstborden, jaartallen, verklaringen, een museumshop en bibliotheek en, last but not least, rondleidingen: alles is er en alles is tot in de puntjes verzorgd.

Taakverdeling

Elk lid van de familie heeft zo zijn of haar eigen specialiteit en taken opgebouwd in de loop van de jaren. De heer Ivo heeft het technische gedeelte onder zijn hoede. Hij is onder meer de bouwer van de vitrines. Mevrouw Ivo zorgt voor het esthetische aspect, het etaleren, de indeling en opstelling, kortom voor de schoonheid van het geheel, een taak die zij op voortreffelijke wijze heeft volbracht en nog volbrengt.

Niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk doet zij soms geen oog dicht: ‘Midden in de nacht krijg ik soms ineens een idee over hoe iets opgesteld moet worden. Ik vlieg dan mijn bed uit en kan soms dan een hele tijd in het museum tussen de vitrines staan om mijn ideeën uit te proberen en uit te voeren.’

Rondleidingen

Dochter Sigrid is eigenlijk pas sinds vorig jaar tot het museum toegetreden. Ze studeert kunstgeschiedenis en is bezig aan een standaardwerk over (dames)tassen door de eeuwen heen. In het museum vervult ze nu de rol van conservator. Ook verzorgt ze de rondleidingen.

Hoe denkt de pers erover en waren er van die kant veel reacties? Sigrid: ‘’t Is gek, maar veel (pers)mensen denken zoiets als: een tassenmuseum en dat van particulieren en dan nog in een gewoon woonhuis, dat kan toch niet veel zijn. Maar als ze dan geweest zijn, zijn ze laaiend enthousiast en stellen hun oordeel gelijk bij.’

‘De redactie van Trouw was voor hun komst ook vrij negatief. Maar een paar dagen na hun bezoek kwam er een heel groot lovend stuk over ons museum. Dat heeft ons goed gedaan. Andere landelijke dagbladen, waaronder het Parool, regionale en vakbladen hebben eveneens heel positief bericht.’

Meer bezoekers

Het museum is nu zo’n half jaar open en krijgt door mond-tot-mond reclame en door de persreacties hoe langer hoe meer bezoekers. Het streven is jaarlijks vijf a zesduizend bezoekers te ontvangen. Heel wat, als men bedenkt dat het museum alleen zondag en maandag open is en na afspraak. Een enorme klus als je je realiseert dat de familie Ivo alles zelf doet.

De familie Ivo heeft alles uit eigen zak bekostigd. Het Centraal Laboratorium heeft adviezen uitgebracht over hoe de kostbare collectie het best geconserveerd kan worden. Maar goed conserveren kost (veel) geld en er is al zo veel geld in het museum gestoken …..

 

De Cultuurbarbaar, jaargang 6, nr. 4, september 1996

Adres

Herengracht 573
1017 CD

Openingstijden

dagelijks 10.00 - 17.00

Telefoonnummer

020-5246452

Facilities

  •  
  •  
  •  
  •  
  •  

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0