Verhildersum is een belangrijke schakel tussen het heden en het verleden van de regio. Het Landgoed vertelt het verhaal van de adel in relatie tot de boerenstand en de arbeiders, het verhaal van bloeien en verwelken, van zaaien en oogsten, van eb en vloed. Kortom: het verhaal van de cyclus van het leven.
Verhildersum
De borg Verhildersum rijst in het terpenlandschap op uit het water van een oude brede binnengracht. Men bereikt de borg via een oprijlaan met oude linden, over een voorplein met een koetshuis en een schathoes - oorspronkelijk de veestal, nu een restaurant - en tenslotte over een brug.
De borg is ontstaan uit een 'steenhuis', een versterkt huis, dat uit de veertiende eeuw dateert. In 1400 en 1514 werd de borg vernield door de Stad Groningen.
Herbouw en renovering
Bij de herbouw ontstond een huis met een U-vormige plattegrond en werd een poortgebouw toegevoegd. De vleugels van het huis en het poortgebouw werden in de achttiende eeuw afgebroken, zodat nu alleen nog het middengedeelte van het huis over is.
In 1953 kocht de gemeente Leens de borg en sindsdien zijn huis en tuinen geleidelijk aan gerenoveerd.
De tuinen rondom de binnengracht werden vanaf 1968 in een regelmatige stijl aangelegd. Het ontwerp voor deze nieuwe tuinen werd gemaakt door de tuinarchitecte Renske Boon. Mevrouw T.F. Clevering-Meijer was verantwoordelijk voor de uitvoering. Men heeft zich bij het ontwerpen laten inspireren door de barokke vormgeving van tuinen. Het ontwerp is harmonisch, maar niet authentiek en zeker niet zuiver barok. Wij spreken hier van een historiserende aanleg. Rozenperken kwamen bijvoorbeeld in de barok niet voor. Achter de borg liggen gazons, die omrand zijn door geschoren buxushagen en een tientallen meters lange loofgang, begroeid met kamperfoelie.
Tuinen
Links van het huis is een uitgebreide kruidentuin aangelegd. Vóór de borg liggen grasperken met een motief van schelpenrandjes. Ook de typische borgenflora is hier rijk vertegenwoordigd.
Op het terrein bevinden zich een negentiende-eeuwse rechthoekige duiventil en een tuinkoepel, oorspronkelijk tramhalte, uit ongeveer 1888, in 1986 op Verhildersum geplaatst, en eerder afkomstig van de buitenplaats Vennebroek te Eelde.
In het park staan een aantal bronzen vrouwenfiguren van de beeldhouwer Eddie Roos, die qua maat, schaal en thematiek niet passen in een neo-barok tuin. In deze aanleg zou een enkel lichtgekleurd beeld met een klassiek thema of een enkele barokke tuinvaas beter op zijn plaats zijn. Dichtbij het museum ligt de museumboerderij Welgelegen. Hierin is een collectie ambachts- en landbouwgereedschappen tentoongesteld. In het koetshuis worden kunstexposities gehouden en in de oospronkelijke koestal is een restaurant gevestigd.
