Ooit vertrokken van de Amsterdamse en Rotterdamse Veerkade handelsschepen naar die steden. De naam Rotterdamse Veerkade gold voor het stuk tussen de Bierstraat en het Spui. Die naam is verdwenen. Dat geldt ook voor het water en veel van de oude gebouwen.
Chique
De Stille Veerkade was een 17e eeuwse uitbreiding van de Veerkades. Schepen konden nu ook aanleggen tussen Wagenstraat en Paviljoensgracht. Toen dit deel van de gracht gereed was, liep de ‘Gouden Eeuw’ echter op een eind en waren er minder schepen die op Amsterdam voeren. Het bleef stil op de Stille Veerkade, vandaar ook die naam. Het werd een redelijk chique woongracht.
Kern Gezond
Ook daar verdween het water meer dan 100 jaar geleden, maar de meeste huizen bleven staan. In het kader van het project ‘De Kern Gezond’ is de Haagse Binnenstad sinds 1989 opgeknapt. In 2008 was het de beurt aan de Veerkades. Het water kwam helaas niet terug. Het is voor de stad te hopen dat later deze eeuw toch gekozen wordt voor het herstel van de grachten van het Spui (tussen Zieken en Amsterdamse Veerkade), de Veerkades en de Paviljoensgracht (tussen Stille Veerkade en Zuid Singelsgracht).
Jodenbuurt
Rond de Amsterdamse Veerkade, Spui en Nieuwe Kerk bevond zich voor de Tweede Wereldoorlog de Jodenbuurt. De meeste woonden van Den Haag woonden hier. De eerste joden vestigden zich rond 1625 in Den Haag; het waren Sefardische joden die eerst uit Spanje en daarna uit Portugal verdreven waren omdat zij zich niet tot het katholicisme wilden bekeren. De Sefardiem waren meestal in goeden doen en vestigden zich in de betere delen van de stad zoals de Lange en Korte Vijverberg en de Dennewegbuurt. De naam van het plein Lissabon bij de Denneweg herinnert nog aan hen.
Asjkenaziem
Vanaf circa 1670 vestigden zich ook Asjkenazische joden in Den Haag. Deze uit Duitsland en Oost-Europa afkomstige joden waren doorgaans veel armer dan de Sefardische joden. Ze vestigden zich in een arme buurt rondom de tussen 1649 en 1656 gebouwde Nieuwe Kerk aan het Spui. Deze Jodenbuurt werd al snel ‘De Buurt’ genoemd en besloeg in aanvang de straten tussen het Spui en de Wagenstraat, zoals de Voldersgracht, de Bezemstraat en de Sint Jacobsstraat. De Buurt stond vanwege de armoedige leefomstandigheden niet goed bekend. Beter gesitueerde Asjkenazische joden vestigden zich daarom iets buiten de grenzen van de oorspronkelijke Buurt aan de Wagenstraat, het Spui, de Amsterdamse Veerkade en de Bierkade. De filosoof Baruch Spinoza woonde van 1669 tot zijn dood in 1677 in De Buurt; het huis waar hij woonde aan de Paviljoensgracht 72 bestaat nog steeds en heet nu het Spinozahuis.
Stille Veerkade 20, voormalig Joods weeshuis (1849-1880)
Voor de komst van een Joods Weeshuis aan de Stille Veerkade in Den Haag lag de zorg voor joodse wezen in eerste instantie bij familieleden, die zo nodig financiële bijstand uit de armenkas van de Joodse gemeente kregen. Joodse wezen konden met het oog op het kasjroet (rituele geschiktheid van het voedsel) niet worden ondergebracht in een van de niet-joodse weeshuizen in de stad.
Cholera
Omstreeks 1850 woonden er ongeveer 2500 Joden in Den Haag, merendeels in de straten en steegjes in de Joodse Buurt achter het Spui. Hier sloeg de cholera-epidemie van 1849 hevig toe. Op initiatief van de Haagse opperrabbijn Berisch Samuel Berenstein (1808 – 1893) kwam op 19 augustus 1849 - kort na de beëindiging van de cholera-epidemie in Den Haag - een commissie bijeen om in navolging van de steden Amsterdam en Rotterdam een weeshuis op te richten.
Circulaire
De commissie stuurde een circulaire rond met een verzoek om financiële steun. De schenkingen waren voldoende om een pand aan de Stille Veerkade 20 aan te kopen dat tot weeshuis werd verbouwd. De officiële ingebruikneming vond plaats op 28 januari 1850. Koning Willem III schonk een bedrag van ƒ500,-. Dit geld bestemde het bestuur voor de uitbreiding van de slaapzaal.
Het weeshuisbestuur besloot in het weeshuis zowel ouderloze, als vaderloze wezen op te nemen in de leeftijd van vijf tot achttien jaar. Gestart werd met elf weeskinderen. Het aantal verdubbelde al snel, onder meer na de grote cholera-epidemie van 1865. De weeskinderen droegen speciale kleding, waarmee zij zich onderscheidden van andere weeskinderen in Den Haag.
Sinds de jaren tachtig van de twintigste eeuw is in dit gedeelte van de binnenstad het Haagse Chinatown te vinden.
