Den Haag – Museum Beelden aan Zee

Horizontal tabs

Beschrijving

Verscholen in de duinen van Scheveningen, als een parel in het zand, ligt Museum Beelden aan Zee. Het museum is in 1994 gesticht door het verzamelaarsechtpaar Theo en Lida Scholten en richt zich exclusief op de moderne en hedendaagse internationale beeldhouwkunst.

Beelden aan Zee is een particulier museum, gedragen door een grote groep enthousiaste vrijwilligers en structureel ondersteund door een vereniging van vrienden.

Tijdens een bezoek aan de Villa Hadriani bij Tivoli tekende Le Corbusier in zijn schetsboek nauwkeurig de wijze van belichting via een in steen gehouwen lichtkoker, ‘un trou de mystère’, zoals hij dat noemde. Met deze lichttoetreding uitsluitend van bovenaf, door hem toegepast in zijn klooster La Tourette en kapel Ronchamp, hebben architecten in verschillende museumontwerpen geëxperimenteerd, maar de meest consequente uitwerking daarvan treft men aan in het museum Beelden aan Zee van Wim Quist.

Paviljoen van Wied

Het bijzondere in het Scheveningse gebouw ligt in de kontekst. Langs de boulevard lag nog een laatste plek die niet aan de expansiedriften van projectontwikkelaars ten prooi was gevallen, namelijk een duinareaal, waarop tussen 1826 en 1830 in opdracht van Koning Willem I voor zijn gemalin een paviljoen, het ‘Paviljoen van Wied’ was gebouwd.  Juist dit buitenhuis koos Theo Scholten als locatie voor zijn sculpturenverzameling. Dit voornemen stuitte op weerstand vanuit de bevolking, maar ook op problemen wat betreft de zeewering. Met zijn concept - onder het Paviljoen van Wied -  bereikte Wim Quist een mooie synthese van historisch cultuurgoed en kwetsbare natuur.

De strenge symmetrie en opvallende cirkelsegmenten in de plattegrond van het monument zijn terug te vinden in de bijna geheel ingegraven nieuwbouw. De expositieruimten bestaan uit twee cilindersegmenten, die de opgehoogde kelders van het paviljoen als het ware omarmen. De lichttoetreding geschiedt bij gebrek aan gevelramen via bovenlichten .

Zaagtanddak

Een glazen sheddak, een zaagtanddak,  langs de gebogen wand van de grote tentoonstellingshal laat ruimschoots daglicht toe en weerkaatst als een grote reflector de zon tot diep in het interieur. Ondanks de beslotenheid blijft zodoende contact met de buitenwereld aanwezig. In de buitenexpositie geven hellingen en trappen een boeiend ruimtegevoel. Voor elke sculptuur ontstaat hierdoor een eigen plek, bijna intiem en toch onderdeel van het geheel.

Verandering van richtingen, afwisseling van introverte en extraverte ruimten, en de overgang van kleinere vertrekken naar gebieden met panoramisch uitzicht op de hemel of op de zee doen het gebouw groter lijken dan het is. De integratie in de duinen beperkt zich niet alleen tot het concept zelf, maar vindt tevens uitwerking in detail en materiaal. Toeslagstoffen aan metselstenen en beton veroorzaken een zandkleurige expressie die perfect aansluit bij de sfeer van de duinen. Ook het meubilair is door Wim Quist ontworpen.

Gids van de Moderne Architectuur in Den Haag, uitgeverij Ulysses 1997

http://nl.wikipedia.org/wiki/Beelden_aan_Zee

Marieke van Giersbergen, Archis 1995, nr 1

C.J. van Harmelen en Th. M. Scholten, VOM-reeks 1994, nr. 2

 

Adres

Harteveltstraat 1
2586 EL gravenha

Openingstijden

dinsdag t/m zondag 11.00 - 17.00

Telefoonnummer

070-3585857

Facilities

  •  
  •  
  •  
  •  
  •  

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0