Industrieel erfgoed Boschstraat (Maastricht)

Horizontal tabs

Beschrijving

Langs de Boschstraat in Maastricht is nog een aantal panden te vinden gebouwd in opdracht van de befaamde lokale industrieel Petrus Regout. Gedurende zijn leven drukte hij zijn stempel op Maastricht en de Nederlandse economie, ten koste van zijn eigen arbeiders. Regout zou beroemd worden om zijn aardewerkfabriek, maar produceerde ook geweren en gas.

Petrus Regout werd geboren in het gezin van een winkelier in aardewerk en andere huishoudelijke artikelen. Na de dood van zijn vader hielp hij zijn moeder in de glas- en aardewerkwinkel die zij als weduwe voortzette. In 1825 trouwde hij met Maria Aldegonda Hoeberechts, telg uit een rijke familie van hoedenmakers. Zij bracht een aanzienlijke bruidsschat mee, die in het bedrijf werd geïnvesteerd. In 1820 kon Regout een deel van het terrein van het oude klooster van de Penitenten kopen, dat al sinds de Franse revolutie leegstond. Het lag dicht bij de kleine binnenhaven het Bassin en dicht bij de Zuid-Willemsvaart, zodat transport eenvoudig geregeld kon worden. Daar begon hij met een kristalslijperij. In 1836 volgde de aardewerkfabriek waarmee hij beroemd is geworden.

Diverse productie

Enkele jaren later, in 1838, opende hij een glasblazerij, in 1840 een wapenfabriek en in 1847 ook een gasfabriek. Regout werd zo in korte tijd de eerste grootindustrieel van Nederland en Maastricht de eerste Nederlandse stad waarin de industriële revolutie zich daadwerkelijk voltrok.
Sfinxfabriek.

Regouts fabriek was een groot succes en door slim in te spelen op de Europese economie wist Regout een enorme rijkdom te vergaren. In 1862 lagen er rond de zeventig industriepanden in en rondom de Boschstraat, alle in bezit van Regout. Zijn nabestaanden en opvolgers, in 1899 overgegaan op de naam Sphinx, zetten de fabriek voort en drukten een grote stempel op de Boschstraat.

De Eiffel

Boschstraat 70 was de locatie waar het leidinggevend personeel van Regout woonde. Nummer 69 aan de overkant was ooit het Refugiehuis van de Abdij van Hocht. In 1857 werd het gekocht en compleet herbouwd. Verderop, op nummer 45, ligt een rijk gedecoreerd pand dat Regout in 1863 voor zichzelf liet bouwen.

De belangrijkste blikvanger van de Boschstraat is nog steeds de witte Sphinxfabriek, bijgenaamd De Eiffel. Deze serie gebouwen is gebouwd in de stijl van de Nieuwe Zakelijkheid, die in zwang was in de jaren '30. Het Eiffelcomplex bestaat uit een aantal gebouwen die tussen 1929 en 1941 gebouwd werden. Hier lag vroeger het hart van het industriële imperium van Regout, met een woud aan schoorstenen dat boven de stad uitstak. De monumentale poort die toegang geeft tot de fabriek, de zogenaamde Pentinentenpoort, verwijst naar de oorspronkelijke bewoners van dit stuk Maastricht. Op het fabrieksterrein zijn verder panden uit de jaren 1880, 1930 en 1950 te bewonderen.

Controversieel

Links van de poort staat een beeld van Regout zelf. Gegeven de reputatie van de industrieel - die zijn personeel niet best behandelde - ging de plaatsing met controverses gepaard. Het beeld is vaak beklad.

Tegenover het fabrieksterrein stond ooit de Cité Ouvrière, een onhygiënische en povere huurkazerne die in 1863 door Regout gebouwd werd om een deel zijn arbeiders te huisvesten.

Verderop, op de hoek van de Boschstraat en het Bassin staat de Timmerfabriek, gebouwd in 1905 en geheel opgetrokken uit bakstenen. Dit was een van de werkplaatsen van Sphinx. Inmiddels is het pand gerenoveerd en is er een expositieruimte in gevestigd.

Adres

Boschstraat
6211 Maastricht

Openingstijden

Het industriële erfgoed langs de Boschstraat is vrij te bezichtigen. Het interieur van de panden is in de meeste gevallen echter niet vrij toegankelijk.

Facilities

  •  
  •  
  •  

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0