Remonstrantse schuilkerk, De Rode Hoed

v.m.Remonstrantse Kerk: Rechthoekige schuilkerk (1630, sterk verbouwd in de 19e eeuw, o.a. zoldering met lichtkap) met twee galerijen aan elke zijde, gedragen door toscaanse houten zuilen. Ingangsvleugel aan de Keizersgracht uit 1876 met rondboogvensters en boogfries langs de stompe topgevel. Preekstoel, betimmering en banken uit de bouwtijd. Orgelkas uit 1719 door Thomas Weidtmann, gewijzigd in 1862. Het oorspronkelijke binnenwerk van 1719 met wijzigingen door Christian Müller in 1724 werd door Flaes & Brünjes in 1862 geheel vernieuwd. In 1909 vernieuwde P.J. Adema & Zonen de speelmechaniek vrijwel geheel. Bij een restauratie door D.A. Flentrop in 1949 werd de speelmachaniek uit 1909 vervangen door een moderne en werden enkele registers uit 1862 en 1909 gewijzigd.

De voorm. Remonstr. kerk (Keizersgracht 102) , ook wel ‘De Rode Hoed’ genaamd, is een driebeukige hallenkerk uit 1630, gebouwd als huiskerk achter de panden Keizersgracht 102-108 op de fundamenten van een hoedenfabriek. De muren werden rond 1700 versterkt met steunberen; die aan de noordzijde pas in 1772. Het dak van de middenbeuk heeft men in 1876 verhoogd en voorzien van een lichtkap. In 1881 werd Keizersgracht 102 verbouwd tot vestibule, met een koetsenstalling op de begane grond en met een nieuwe voorgevel in eclectische rondbogenstijl. Vanaf 1959 dient de kerk als oefenruimte voor het Amsterdams Conservatorium en sinds circa 1990 is ze tevens een cultureel centrum.