Spoelberchinstituut

Universitair instituut dat genoemd werd naar de familie Spoelberch de Lovenjoel die de nodige fondsen aan de universiteit schonk waarmee in 1912, op de site van het voormalig klooster van de Engelse predikheren, een nieuw gebouw opgetrokken werd voor de faculteiten van de Rechten en van de Theologie, voor de bibliotheek van de School voor Politieke en Sociale Wetenschappen, voor het Bijbels museum, de verzameling Congolese Etnologie, en het klassiek archeologisch museum van professor Remy. Het U-vormige, door V. Lenertz ontworpen complex telt vier bouwlagen boven een souterrain, en heeft een hoofdvleugel aan de Krakenstraat, een parallelle, secundaire vleugel van aan de Collegeberg, en een dwarsvleugel die beide volumes met elkaar verbindt en oorspronkelijk uitkeek op een tuin die nu dienst doet als parkeerplaats. Het geheel werd opgetrokken in neotraditionele stijl, in baksteen met verwerking van zandhoudende kalksteen voor plint, sierbanden en hoekblokken, en blauwe hardsteen voor lekdrempels, kordons en vensterstijlen. Typerend zijn de hoge plint met rechthoekige souterrainvensters, de kruisvensters en drielichten - steekboogvormig in de derde bouwlaag -, de hoekblokken, speklagen en muurankers, de houten kroonlijsten op voluutconsoles, en de zij(trap)gevels met overhoekse topstukken. De zes traveeën brede hoofdvleugel aan de Krakenstraat wordt gekenmerkt door een deurtravee met in de bovenbouw overhoekse erkers onder een bekroning met trappen en overhoekse topstukken. De dwarsvleugel heeft een door de rooilijn verspringend grondplan met in de oksel een polygonaal traptorentje dat verlicht wordt door middel van kloostervensters.
De poortdoorgang aan de zijde van de Krakenstraat werd in 1953 gerealiseerd met integratie van de oorspronkelijke smeedijzeren poort.