Europa®

Europese stijl Goede smaak te koop

Vergane glorie? Europa in verandering

Thames Town Engeland in Shanghai

ITIN Social

  • Gerard Verbeek
  • Truus Gerritsen
  • Ans Hazenbrouck

Nog geen reacties

Europa®

Introduction

Europese stijl

Duitse degelijkheid, Franse verfijning en Italiaans design: Europese producten vallen in de smaak buiten de grenzen van het continent. Europese makelij krijgt in Azië en Amerika al snel het predikaat 'kwaliteit, stijl en vakmanschap'. Het zijn dan ook vooral luxegoederen en -merken die hun weg vinden naar buitenlandse markten, zoals Louis Vuitton of Hermès. Volgens het consulting bureau Bain en Company vinden vooral accessoires zoals handtassen, juwelen en horloges gretig aftrek op de internationale markt. De opkomende elites in de BRIC-landen (Brazilië, Rusland, India en China) vormen sinds een decennium het nieuwe afzetgebied voor deze Europese luxeproducten, naast traditionele markten als de Verenigde Staten en Japan. In al deze gebieden geldt dat Europese producten dienen als statussymbolen waar de (in sommige gevallen, nieuwe) economische elite graag mee pronkt. De reden is natuurlijk niet alleen de eventueel aanwezige kwaliteit van de producten. Ondanks de soms troebele relatie met Europa in het verleden - India als kolonie van Engeland, of de verregaande gevolgen van de inmening van Europese grootmachten in China - geldt het continent voor veel Europeanen en buitenstaanders nog steeds als de thuishaven van stijl en goede smaak. Een imago dat verder kracht wordt bijgezet door globalisering: (stereotype) media over Europa is alomtegenwoordig. Het gaat hand in hand met de bredere reismogelijkheden van de groeiende middenklasse in China en India. In Parijs wordt er ook wel spottend gesproken over het Amélie-effect: toeristen die de Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain hebben gezien en een soortgelijk magish Parijs verwachten aan te treffen in het echt. Terecht of niet, het is een imago dat direct voortvloeit uit 19e en vroege 20e eeuw, de tijd dat Europa zichzelf graag presenteerde als het centrum van beschaving en cultuur.

Vergane glorie?

Op de vooravond van de Eerste Wereldoorlog in 1914 was Europa het culturele centrum van de wereld. Een eeuw later is daar weinig van over. Europa - verdeeld en verwoest na de conflicten van de twintigste eeuw - moest haar koploperspositie afleggen aan de Verenigde Staten. Onder het mom van 'het Westen' kon Europa wel nog delen in het succes. Economische groei, politieke vrijheid (ten opzichte van de Soviet-Unie) en culturele invloed betekenden dat (West-)Europa als voorbeeld bleef gelden. De opkomst van de BRIC-landen heeft die illusie definief de das om gedaan. Europese waarden en Europese inmening in de internationale politiek zijn niet meer vanzelfsprekend. Brazilië, Rusland, India en China - en in hun kielzog, de rest van de internationale gemeenschap - vinden hun eigen weg op het wereldtoneel en verdedigen hun eigen belangen. De 21e eeuw wordt dan ook sinds enkele jaren the Asian Century genoemd, gebaseerd op de veronderstelling dat grootmachten India en China het over zullen nemen van de Verenigde Staten en Europa op politiek, cultureel en bovenal economisch vlak. Of die voorspelling waarheid wordt is nog maar de vraag. Critici wijzen op de enorme diversiteit binnen Azië en de onderlinge geschillen tussen Aziatische staten. Toch lijkt de hegemonie van het Westen definitief voorbij. Hoe kan Europa zich redden in deze nieuwe wereld? Volgens sommige marketingexperts en denkers is het juist het imago van eeuwenoude traditie en luxe die Europa een cutting edge geven op de internationale markt.

Thames Town

Verre reizen zijn een statussymbool in China, net zozeer als in Europa. Het duidt er immers op dat de reiziger in kwestie de middelen en goede smaak heeft om verre delen van de wereld te bezoeken. Maar wat doe je als je weer terug bent, vol van Europese pracht en praal? Of wanneer je misschien niet zo ver kan reizen, maar wel graag een stukje Europa in de buurt hebt? Dan bouw je het gewoon na, zo lijkt de gedachte. Sinds het begin van de eeuw zijn er in China verschillende bouwprojecten verrezen met als doel om Europese architectuur te incorporeren in Chinese steden. Vaak betreft het complete wijken die gebouwd zijn in een typische Europese stijl. In Shanghai hebben is het groot aangepakt met het project One city, nine towns. Rondom de metropool zijn negen 'dorpen' gebouwd. Ieder met een ander thema, van traditioneel Chinees tot Parijs of Scandinavië. Thames Town is er een van en zoals de naam al aangeeft betreft het hier een alles-in-één replica van Engeland. Met Tudor vakwerk naast Victoriaanse bakstenen en een kopie van de neogotische Christ Church in Bristol. Britse borden en de beroemde rode telefooncellen geven het geheel een zweem van authenticiteit. Het is notabene een Britse projectontwikkelaar, WS Atkins, die Thames Town uit de grond heeft gestampt. Authenticiteit is belangrijk, maar bepaald niet de doorslaggevende factor. Zo worden gebouwen bijvoorbeeld voorzien van grotere ramen en moet er aan enkele basisregels van feng shui worden voldaan om Chinese kopers te lokken. Zonder succes overigens: Thames Town is immens populair onder jonge koppels als fotolocatie, maar daarbuiten is er weinig leven. Veel rijke inwoners van Shanghai hebben wel panden opgekocht maar vooral voor de woningwaarde. Wonen doen ze liever in Shanghai zelf; blijkbaar kent de hang naar Europese smaak toch zo zijn limiet.

Duitse degelijkheid, Franse verfijning en Italiaans design: Europese producten vallen in de smaak buiten de grenzen van het continent.

Circa:
Nee

Adres

31 RUE CAMBON
75001 Parijs
Frankrijk

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 1