Als ik opzij stap, zie ik de tijd gaan

Sinds 15 januari schilder ik twee dagen per week ‘live’ te midden van mijn expositie in Museum Gouda. In het atelier dat ik ingericht heb in de zaal kunnen bezoekers mij letterlijk op de vingers kijken. Een museum dat leeft, dat is de ervaring die ik bezoekers wil bieden.

Ik wil laten zien hoe ik werk en ik vertel graag over mijn inspiratiebronnen. Ik word er niet zenuwachtig van als mensen kijken als ik schilder. Hoe hoger mijn concentratie, hoe minder ik me bewust ben van de omgeving. Anderzijds wil ik graag contact maken met het publiek. Dus heb ik snel leren schakelen, van oprecht contact met de mensen die vragen stellen naar intens contact met mijn schilderij dat geschilderd wil worden.

En dat werkt! Ik zie mensen geïnspireerd de deur uit gaan en er zijn ondertussen ook een heleboel nieuwe schilderijen ontstaan. Die krijgen allemaal een plek in de zaal. Na 20 weken schilderen is er dus veel meer  te zien dan bij de opening. De expositie duurt nog tot en met 4 juni.

Waarom ik schilder
Ik voel een grote gedrevenheid tot het ontsluiten van verhalen. Dat kunnen mijn eigen verhalen zijn, de verhalen van een gebouw, of een omgeving.  En ik hoop dat mijn schilderijen ook de verhalen van anderen reflecteren, bevrijden misschien wel. Ik vind het bijzonder als iemand zijn of haar eigen verhalen ontdekt in mijn werk. Het gaat me er niet om dat de ander ziet wat ik zag of voelt wat ik voelde. Ik vind het mooi als mijn schilderijen anderen de vrijheid geven om zichzelf te zien en te ontmoeten.

Hoe ik schilder
Schilderen is voor mij grotendeels een onbewust proces. Als ik schilder vergeet en herinner ik mezelf tegelijkertijd. En doen de waaroms en hoezo ’s er niet toe. Dan neemt het schilderij de leiding en schildert het zichzelf. Het schilderij kan dus ook wendingen nemen die ik niet voorzien heb. In elk geval heb ik nooit een ‘plaatje’ in mijn hoofd hoe het schilderij ‘moet’ gaan worden. Het beeld ontvouwt zich gaandeweg.

Wat ik schilder
Ik ben geïnteresseerd in het verleden dat meereist naar het heden, dat door mensen en situaties wordt meegenomen. Ik ben nieuwsgierig naar dingen die niet zijn wat ze lijken te zijn en ik zoek naar verborgen lagen onder de oppervlakte van de dagelijkse realiteit.
Mijn werk is altijd geworteld in de werkelijkheid. Ik schilder mijn herinnering aan die werkelijkheid.

In mijn werk laat ik me inspireren door tijd en ruimte. Door verlaten gangen en kamers in oude gebouwen. De bijna tastbare leegte in deze ruimtes raakt me. Als ik opzij stap, zie ik de tijd gaan. Ik volg haardoor lege ruimtes. Soms kom ik mensen tegen, soms ontmoet ik alleen hun schaduwen. Of hoor ik hun stemmen, heel ver weg in het gebouw.

Licht
De tijd ademt in haar eigen ritme vele levens, ook dat van mij. Het onzichtbare verleden dat in de ruimte resoneert, speelt in mijn schilderijen een grote rol.  De verhalen van nu en voorbije tijden vinden mij en ik reageer daarop in mijn werk.

Ik ben gefascineerd door hoe natuurlijk licht door de ruimte beweegt en schaduwen werpt. Door licht dat dingen van buiten mee naar binnen neemt.  Door het schuiven van de schaduwen door de ruimte  en hoe dat de tijd duidt. Dat soort dingen wil ik vangen in mijn werk.

Ruimte
In mijn werk speel ik ook met ruimte. Een vervreemdend perspectief is eerder regel dan uitzondering in mijn werk. Dat heeft een reden. Ik zou zo graag op meer plekken tegelijk zijn en in meer tijden tegelijkertijd willen verkeren, dat ik het perspectief naar mijn hand zet om dat mogelijk te maken. Het schilderij of de tekening gehoorzaamt dan aan haar eigen wetten en er ontrolt zich een wereld waaraan de werkelijkheid ondergeschikt is.

Ik laat me op dit moment inspireren door Museum Gouda. Dat is een gebouw met een rijke historie. Ik vind het dan ook bijzonder om te werken in mijn ‘museumatelier’ dat voor mij nu het hart van het gebouw is geworden. Ik schilderde bijvoorbeeld de trap, die ik elke donderdag en zondag naar boven neem. Het is een eenvoudig beeld, niks groots of verhevens. Maar het raakte me. Wat me ook raakte was de hoogte en de grootsheid van de kapel. Net als de onbeholpen knik die ze maakt. En ik zag een raadselachtig blind raampje boven een deur. Dat soort dingen vallen me op en willen me wat vertellen.

En dat vertel ik dan weer. Schilderend. Vanuit mijn hart.

Mieke de Haan Schildert
tot en met 4 juni in Museum Gouda
Oosthaven 9, Gouda
Kunstenaar aanwezig en aan het werk op donderdag van 12 tot 17 uur en op zondag van 14 tot 17 uur.

http://www.museumgouda.nl/agenda/2016-11-08/mieke-de-haan-schildert/

www.miekedehaan.nl

Mieke de Haan schildert op youtube
https://www.youtube.com/channel/UCbpERk-nWj-wBxKCGl0KMDg

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 1