De spinnewebschort van Serena

Het verhaal over het ontstaan van de eerste klosjeskant speelt zich af in het hart van Brugge, heel dicht bij de Markt, in een zijstraatje van de Breidelstraat. "De Gang van Conne", dit eigenaardige, nauwe steegje, genaamd naar Conne die er heel lang geleden oliebollen en rozijnen uit Corinthe verkocht, had vroeger een uitgang naar de Reie. Dit vroegere brandstraatje werd officiëel "Zeepstraat" genoemd, een benaming die het nooit deed in de volksmond, vandaar de huidige officiële benaming: "De Garre".Hier was het dat Vrouwe Barbara, een weduwe met kinderen woonde. Haar oudste was een beeldschoon meisje, Serena. Zij speelt de hoofdrol in het verhaal van de eerste kant.

Serena en haar moeder zaten van de vroege morgen tot de late avond aan het spinnewiel. Tussen twee strengen door ging Serena soms met haar zusjes en broertjes varen op de Reie, in de sloep van de jongen Amout, met wie ze reeds van kindsbeen af bevriend was. Maar steeds meer maakte de vriendschap uit de kinderjaren plaats voor een teder gevoel. Vaak fixeerde Arnout van aan de mooie kant van de Reie het lieflijke bleke gelaat van het meisje.  Als ze heel eventjes alleen waren, spraken ze over trouwen, enkele zinnen maar, maar elk gebaar, elke blik of beweging zegde veel meer dan een woord.

Voordat het zover was, zou Arnout meester moeten worden in het ambacht der beeldsnijders. De lange, gure winter waren steeds hard voor Serena en haar familie en ook voor Barbara, getekend door het verlies van haar man, werd ziek. Serena wist niet meer van welk hout pijlen maken. Dag en nacht zat ze voorovergebogen aan het spinnewiel en ze kreeg blauwe kringen onder haar donkere ogen.

Vaak bad ze tot Onze-Lieve-Vrouw. Op een gegeven ogenblik beloofde ze Maria te willen verzaken aan wat haar het dierbaarste was op aarde, haar liefde voor Arnout, als ze maar geholpen werd. Weldra kondigde zich de nakende zomer aan. De fruitbomen bloeiden, het gras werd groener en de frisse blauwe lucht was bezaaid met wattige wolkjes. Vrouwe Barbara, Serena en de andere kinderen genoten op een zondag van een wandeling naar het bos van Male. Ook Amout had zich bij het gezelschap gevoegd. Ze ademden de frisse Iucht in en een Iichte bries waaide de winterse zorgen weg.

Serena, stiller dan ooit, bewaarde diep in haar hart het geheim van haar belofte. Na een lange wandeling vleide ze zich onder een boom. Ze bewonderde de Brugse torens. Arnout, in gedachten verzonken, kerfde met z'n mes tekeningen in een jonge berkentak. Plots stonden ze beiden verstomd te kijken naar her wonder dat zich op Serena's schort voltrok. Het leek of duizenden spinnenwebdraden in een zeer gracieuze tekening tevoorschijn toverden. Allen kwamen kijken naar de schort van Serena: de allerfijnste witte draden weefden zich tot een dromerige bloemtekening.

Serena was verrukt en samen met Arnout spande ze haar zwarte schort op een raam van takken om zo de tekening ongeschonden naar huis te kunnen meenemen. Thuis bestudeerde ze grondig de verbindingen van de zijdedraden en ze bekeken aandachtig de samenstelling van de tekening. Dit zou ze proberen na te maken met de fijnste draden van haar spinnewiel. Was dit het antwoord van 0nze Lieve Vrouw?

Serena maakte de fijn gesponnen draden met spelden vast op de tafel maar algauw zag ze in dat een kussen hiervoor beter geschikt zou zijn. De draden bleven ook zo moeilijk gespannen en warrelden door elkaar, maar hier verzon Arnout, de beeldsnijderr, iets op. Aan de uiteinden bevestigde hij houten blokjes: de eerste k!ossen.

Na een tijd slaagde Serena erin een wonderbaar weefsel te realiseren dat de fijnheid van het spinneweb evenaarde. Weldra werd bekend dat het meisje uit de''Garre" prachtig handwerk leverde. Vele rijke Brugse dames bestelden sluiers, hoofddoeken, sjaals of zakdoeken. Serena werkte samen met haar zusjes om de talrijke bestellingen te kunnen bijhouden. Het wonder  van Onze Lieve Vrouw had zich nu helemaal voltrokken. 

Serena zou nu ook haar belofte moeten houden. Het viel heel erg zwaar van haar innigste droom, haar
liefde voor Arnout te moeten afzien. Arnout had zijn meesterstuk af en werd als meester-beeldsnijder in het ambacht aanvaard. Hij kon met Serena een eigen leven gaan leiden. Serena echter beantwoordde het
huwelijksaanzoek van Arnout herhaalde malen negatief.

Arnout en de hele familie begrepen niet wat er aan de hand was, temeer daar Serena zichtbaar leed
onder de situatie. Bij het ontluiken van de eerste meibloempjes ging Serena naar de plaats waar ze het wonder van 0nze Lieve Vrouw had mogen aanschouwen. Ze dankte haar voor de uitvinding van de kant
die haar familie in de winter zoveel leed heeft bespaard. Maar ze smeekte tevens om sterkte zodat ze leed beter zou kunnen dragen.

Arnout, dankbaar om de mooie herinnering aan wat precies een jaar geleden gebeurd was, ging ook de plaats van het wonder opzoeken. Serena vleide zich neer onder dezelfde boom.

Plots dwarrelden er weer fijne spinnewebdraden op de schort neer. Ze vormden een bruidskroon!
Serena kon haar ogen niet geloven toen ze langzamerhand de tekst: "Ik ontsla u van uw belofte" zag
verschijnen. Ze uitte een kreet van verrukking. Arnout die Serena nog steeds beminde en hoopte op een toekomst met haar, sloeg haar gade vanuit het struikgewas.  Nu werd hem alles duidelijk. De bruiloft liet niet Iang op zich wachten. Uit het huwelijk ontsproten vele kinderen: allemaal meisjes, die elk op hun manier de  roem van de kant hoog zouden houden.

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 2