De wereld van de Amsterdamse kunstenaar, 13 - Albert de Wilde

In de MLB-galerie was de afgelopen maand het werk van Albert de Wilde te zien. Het thema van de expositie was ‘Intimiteit’. Er waren tekeningen  en schilderijen te zien met lijnen en vlakken, soms vegen.

Ik spreek Albert de Wilde bij zijn tentoonstelling. De Wilde: ‘”De lijnen en vlakken zijn intuïtief gekozen. In mijn hoofd spelen zich beelden, gedachten over beelden, voorstellingen en verhalen af. Ik probeer te ontdekken wat mijn geheugen is vergeten of nooit heeft gekend. Het gaat over bewegen en ontmoeten. Zoekend naar een groeiende openheid zijn herkenbare figuren veranderd in vlakken en lijnen, die uiteindelijk los zijn geraakt van herkenbare vormen en beelden.”

Ontmoeting

Hoewel het thema van de tentoonstelling Intimiteit was, is dat niet helemaal het centrale thema in zijn werk. Dat is eerder het leven. “Het leven zoals ik dat voel. Hoe mensen met elkaar omgaan, hoe je met jezelf omgaat. Door mijn manier van werk, intuïtief, met een grote rol voor het fysieke geheugen, kom je dan al snel tot het thema intimiteit. De onderwerpen zijn persoonlijk en intiem en ook het proces, de manier van werken, is intiem.”

Het houdt hem bezig, de wereld, en hoe de mensen op een andere manier dan vroeger met elkaar omgaan. “Maar toen en nu gaat het toch om de ontmoeting. Ik probeer lijnen en vlakken elkaar te laten ontmoeten. Daarbij is er bij mij sprake van het loslaten van de vorm. In het echte leven zie ik steeds meer dat mensen elkaar ontmoeten in een vorm. Dat is voor hen bevrijdend, zo kunnen ze makkelijker met elkaar omgaan. Een vorm is ook belangrijk, iedereen komt wel eens iets moeilijks tegen in zijn leven. Als er dan een vorm is, is het makkelijker daarmee om te gaan. Maar je kunt ook teveel in de vorm blijven hangen.”

In zijn werk probeert Albert de Wilde naar het moment te gaan voordat die vorm er is. “Op het moment dat je fysiek iets ervaart, zit het nog niet in de vorm. Je ervaart vreugde of verdriet, dan is er eerst de fysieke beleving ervan. Daar kies je dan een vorm bij. Mij interesseert vooral het stadium voor de vorm: de beleving.”

Werk van 15 meter

Albert de Wilde, geboren in Zutphen, heeft op de Kunstacademie Minerva in Groningen gezeten. “Die opleiding was toen vooral een schilderschool. Ik heb er veel figuratief werk gemaakt, bijna alles was figuratief wat ik maakte. Als basis nam ik soms foto’s uit de krant die ik mengde met beelden uit mijn eigen leven.  Ik ging intuïtief te werk. De opzet was soms abstract, de uitwerking figuratief. Ik nam zo’n tien / twaalf beelden door elkaar heen die een relatie met elkaar aangingen. Vaak contrasterende beelden.   Dat contrast leidde tot een beweging in het werk, een relatie tussen de onderdelen. Zoals nu de lijnen en vegen een relatie met elkaar aangaan.” 

Voor zijn eindexamen, in 2001, maakte hij een groot werk, 15 meter lang. Maar zijn atelier was maar vijf meter lang. “Dus ik rolde het papier uit en in, tot ik alles had. Ik maakte in die periode meer werk op groot formaat. Op het bewuste werk is een persoon languit liggend te zien met daar omheen  andere beelden en teksten.” Het is misschien wel zijn sleutelwerk, zegt hij. Het werk is er nog steeds, opgeslagen. Hij nam het werk  – dat hij toen pas voor het eerst voluit zag -  in 2001 mee naar de eindexamencommissie en kreeg er een bijzonder goede beoordeling voor.

Openheid

Hij woonde dertig jaar in Drenthe. De kinderen groeiden er op. Op zeker moment besloot hij te verhuizen naar Amsterdam. Over het Amsterdamse kunstklimaat is hij positief. Hij werkt wel graag en veel alleen, heeft niet zo’n behoefte mee te doen aan het kunstenaarsleven. “Ik heb het nodig om alleen eigen werk te maken. Ik heb een atelier aan huis. Ik doe wel eens mee aan een atelierroute en nu dan in de galerie.  Het is een mooie afsluiting van een periode met een bepaald soort werk. Hierna ga ik weer voor een flinke periode aan de slag. Wellicht met een nieuwe thematiek, portretten, landschappen misschien." 

Gevraagd naar zijn filosofie zegt hij: “Het belang van kunst  en cultuur vind ik groot, helemaal in deze maatschappij, die zo snel verandert. Leven, kijken en omgaan met kunst helpt mensen, kinderen niet te vergeten, om met dagelijkse dingen om te gaan. Als je gewend bent naar kunst te kijken, krijg je een kracht waarmee je de wereld kunt bezien. Je bereikt een bepaalde openheid.  Kunst vraagt naar je mening, het is moeilijk om geen keuze te maken. Er komt zo veel op ons af en vaak doorgronden we het niet.  We blijven soms bij oppervlakkige meningen. Kunst kan er bij helpen om het proces persoonlijker te maken.”

“Kunst, zowel het kijken naar kunst als het maken ervan, helpt mij  ook om iets van mezelf te ontdekken, om de noodzaak van het bestaan te vinden.“

Afbeeldingen: 1) werk op papier, 2 tot en met 5) olie op doek, 6 tot en met 10) diverse materialen op papier, 11) de laatste dans, 12) werk op papier, 13) hoe lang nog?, 14) verlaten strand.   

http://bit.ly/3oxC4En 
http://bit.ly/3iDbpUA 

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0