De wereld van de Amsterdamse kunstenaar, 43 - Marianne Schuit
Marianne Schuit maakt al kunst sinds haar tiende toen ze thuis een eigen kamer kreeg en van haar oom een kist met olieverf. Geïnspireerd door de mappen van Openbaar Kunstbezit die haar vader meebracht van de uitgeverij, ging ze meteen aan de slag: ‘alsof er een startschot was afgegaan’.
Ik spreek Marianne Schuit op haar expositie in de MLB Galerie die tot en met 28 april te zien is. “We waren verhuisd van Slotermeer naar Osdorp, en op mijn eigen kamer die ik toen kreeg, begon ik. Het was helemaal mijn ding, tekenen en schilderen. Ik ben ’t blijven doen en heb het nooit meer losgelaten.”
Naar de Rietveld
Schuit had er nog nooit van gehoord dat je van tekenen en schilderen je beroep kon maken, maar toen een tekenleraar haar aanraadde naar de Rietveld Academie te gaan, sprak het idee haar enorm aan. “Ik ben niet opgevoed in een kunstzinnig milieu. Ik ging eerst naar LEAO, daarmee kon je terecht in een winkel of kantoor. Ik zag me daar niet meteen werken. Ik kon naar de MAVO, en daar kreeg ik tekenen van meneer Van Stralen. ‘Ik ga je apart opdrachten geven’ zei hij. Dat vond ik heerlijk. Na een tijdje zei hij: ‘Je moet naar de Rietveld.’ Daar had ik nooit van gehoord. En je moest er ten minste HAVO voor hebben gedaan. Ik naar de HAVO, diploma gehaald. Op zaterdagmiddag ging ik een cursus bij de Rietveld doen. Ik werd echter niet aangenomen bij de dagschool omdat ik te weinig werk in portefeuille had. Een vriend van mij schilderde ook. ‘Ga je niet naar de Avondschool?’ vroeg hij. Dat had hij ook gedaan. Ik werd aangenomen. Ik kon overdag werken. Na vijf jaar had ik mijn diploma schilderen en tekenen. Ik kon door, naar de Rijksacademie. Maar ik had een grote drang mijn eigen weg te zoeken. Ik nam een halve baan in een verzorgingshuis, als activiteitenbegeleidster. Dan kon je lekker schilderen en ik had behoorlijk wat tijd om eigen werk te maken.”
Intuïtief
Schuit werkt intuïtief. Het begint in haar hoofd met een beeld dat zij uittekent. Ze laat de tekening dan een tijdje liggen: is het wat? hoe groot zal ik het maken? wat past er het beste bij? Zo heeft zij dus van elk schilderij een tekening. Tijdens het werken verandert het oorspronkelijke beeld niet. Haar stijl ontwikkelde zich geleidelijk van figuratief naar abstract omdat ze ontdekte dat ze zich daar beter in kan uitdrukken. De expositie omvat haar meest recente werk: grafisch, precies, compleet abstract, terwijl toch alle werken gevoel uitdrukken. De schilderijen hebben titels als ’There once was’, ‘That’s the way it is’ en ‘Who’s afraid of Marianne Schuit’.
Aankomst van de Venusschelpen
Lopend langs de schilderijen zie ik ‘Wederopstanding’ (1966) een compleet zwart schilderij, in het midden een zwarte zon met golvende lijnen er omheen, ‘Levenslust’ (2014) met gekleurde ballen, ‘Ariadne’, een paarse cirkel en eromheen paarse vibraties, ‘En alle nuances daartussen’ (1994), een gekleurd werk in vlechtpatroon. Daarnaast zeer figuratief werk, surrealistisch aandoend, een aantal personen in een bepaalde configuratie. Om het hoofdwerk zitten diverse randen die een mooie combinatie met het centrale beeld vormen. “Toen ik abstract ging werken, verdwenen de figuren. Maar ik wilde die figuren toch behouden. Ik ben toen tekeningen met figuren in gaan schilderen – in olieverf, zoals in al mijn werk – en heb het voorzien van een mooie omlijsting. De tekeningen, op papier, heb ik op het doek geplakt. Het leverde prachtige werken op als ‘Het zit in de familie’, ‘Aankomst van de Venusschelpen’ en ‘Datura’.
Ik zie ook sculpturen staan met vooral vrouwenfiguren. “Ik ben vijf jaar op les geweest bij Ingrid Pijl. Daar ben ik mee gestopt. Ik maak nu geen sculpturen meer, daarvoor zou ik een extra atelier moeten hebben.” Twee jaar maakte ze helemaal niets. “Dat kwam door het overlijden van mijn man, maar nu ben ik weer behoorlijk bezig. Ik heb veel werken gemaakt, een deel is verkocht aan liefhebbers, een deel is bij de Kunstuitleen, een aantal heb ik thuis en de rest is hier in de galerie te zien.”
Vrijheid
Wat is, tot slot, haar filosofie? “Schilderen is een manier om jezelf uit te drukken. Je hebt de vrijheid, je kunt de kleuren kiezen die je wil en de vorm die je wil. Je hebt je eigen baan, je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen. Wat wil je nog meer?
https://www.delaatstestap.nl/ email: marianneschuit1954@gmail.com
http://www.mlbgalerie.nl/
https://bit.ly/2rdkpGp https://bit.ly/2HArJEQ
