De wereld van de Amsterdamse kunstenaar, 68 - Dick Honing

In de MLB galerie zijn portretten van Dick Honing te zien. Het zijn mensen uit verre landen die in gedachten verzonken zijn. Op enkele foto’s is een straatbeeld te zien, onder andere twee handelaren in Iran die uitrusten op hun balen en een groepje wegwerkers te midden van kasseien in Georgië.

Op het merendeel van de foto’s staan evenwel nadenkende personen. ‘Wereldwijd in Gedachten’ is niet voor niets de naam van de expositie. Dick Honing fotografeerde ze op zijn reizen naar verre landen. De peinzende gezichten fascineren hem. Waar gaan hun gedachten heen? Wat voelen zij? Kun je het van hun gezichten aflezen?  

Het léven

Sinds 2012 maakt Honing verre reizen. Zo is hij (met zijn vrouw)  in Jordanië geweest, in Iran, Marokko, Georgië, Armenië, Suriname en Zuid-Afrika. Met de Visual Thinking Strategy bekeken we onder supervisie van Edith de Jager twee van zijn foto’s intensief. Dick Honing na afloop daarvan: “Ik reis veel. Ik kom in die verre landen in veel situaties terecht. Het straatleven en de mensen daar hebben mijn grote interesse. Het zijn niet zozeer de toeristische plekken, maar het leven in het land, markten, de stalletjes, wat er allemaal gebeurt, kortom: het léven met alle emoties.”  

Hij wil een beeld krijgen hoe het in een ander land is. “Ik wil het zelf ervaren. Je ziet dat ook daar mensen opgroeien, blij zijn of verdriet hebben, net als hier. En dat mensen veel kunnen met heel weinig. Dan zie je dat wij hier eigenlijk verwend zijn.”  

De openbare ruimte  

Dick heeft het zichzelf allemaal aangeleerd. Hij is autodidact. Hij werkte bij de gemeente Amsterdam als projectmanager in de openbare ruimte. Daarbij werkte hij samen  met architecten en stedenbouwkundigen en leerde heel gedetailleerd naar de omgeving te kijken. Zo werd zijn interesse voor de fotografie gewekt, met de openbare ruimte waar mensen leven, wonen en werken als geliefd onderwerp.  

Vooraf vraagt hij de mensen altijd of hij hen mag fotograferen. Hij maakt dan enkele foto’s van ze en wacht het moment af dat zij zich weer in zichzelf keren. Dan maakt hij nog een foto, en dat is meestal de belangrijkste van de reeks. Het maakt deze foto’s uniek en daarmee hoopt Honing de kijker uit te dagen om mee te denken en zich in te leven in de geportretteerde personen en hun bestaan.

Niet eng

Hij heeft geen sleutelwerk, zegt hij. Daarvoor is hij te kort bezig. “Dit is mijn eerste expositie. Ik vind het leuk en ik hoor van mijn omgeving dat het werk aanspreekt.”

Dick Honing tot slot: “Mensen vragen me wel ‘Wat ga je in dat verre land, bijvoorbeeld Iran, doen? Kun je daar wel veilig rondlopen?’. Het beeld bestaat dat het in die landen niet veilig en zelfs eng zou zijn. Het is daar helemaal niet eng en zelfs hartstikke veilig.”

Afbeelding 14: Dick Honing

https://mlbgalerie.nl/expo-1119

 

 

 

 

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0