De wereld van de Haagse kunstenaar, 29 - Jeannette Kieft-Epema

Ik kwam Jeannette tegen bij de opening van een tentoonstelling bij Opkamer Escamp. Daar hingen studies van eerste en tweedejaars cursisten van de STADSACADEMIE Den Haag, een onderdeel van I&Art.  Een aantal cursisten gaf ter plekke toelichting bij hun werk.

Een van de cursisten met wie ik aan de praat kwam was Jeannette Kieft. Ik maakte met haar een afspraak en een paar dagen later bevond ik me in een riante bovenwoning in de nieuwe  Haagse wijk Wateringseveld. Ze heeft het fotoboek met haar werk al gereed liggen.

Felle kleuren                                                                                                             

All bladerend door het boek vertelt ze haar verhaal. ‘Tijdens mijn studiejaren aan de Pedagogische Academie (1981) werd mijn interesse voor de kunst verder ontwikkeld. Het leven verliep echter anders dan ik had gedacht. In 1995 vertrok ik voor drie jaar met mijn man (diplomaat) en twee jonge kinderen naar Yemen. Het begin van een verblijf van zeventien jaar in het buitenland.  Met schilderen begon ik in Thailand in 2001; de prachtige kleuren van de tropische natuur en de cultuur van het Buddhisme, inspireerde mij tot schilderen. Ik kreeg  les van de Britse kunstenaar Roy Hill. Hij leerde mij de techniek van het olieverf-schilderen. Hij daagde mij uit tot het gebruik van andere materialen en technieken, zoals het gebruik van zand op hardboard en canvas. Hij hielp mij mijn eigen stijl te ontwikkelen’.

Ik zie het werk uit deze periode in het fotoboek. Thaise landschappen, huizen en gezichten. De  koppen van de tempels van Angkor Watt  in het naburige Cambodja. ‘Op het canvas van deze schilderijen gebruikte ik behangerslijm zand  en olieverf’.  Een Vietnamees dorpje in felle kleuren “Summer Blossum in Vietnam”  (verkocht in Amerika). Sowieso valt haar kleurgebruik op. ‘Ik gebruik graag veel kleur. Als het kan schilder ik de mens erbij, de mens in zijn omgeving.’

Emerald Eyes

Een van de portretten die zij heeft gemaakt is Emerald Eyes (verkocht in Koeweit). Het portret van de Afghaanse vrouw met de groene ogen, Sharbat Gule, de vrouw die door de foto van Steve McCurry op de kaft van de National Geographic 1985 wereldberoemd werd. De vrouw kwam vele jaren later 2002 opnieuw op de kaft van het blad en was inmiddels een oude vrouw geworden. ‘ Ik voelde mij enorm aangetrokken tot de harde uitdrukking in haar jonge gezicht. De alerte maar opgejaagde blik in haar ogen, sceptisch over de toekomst van haar volk. Haar gezicht deed bij mij de herinnering herleven aan de Yeminitische vrouwen, die ik had gezien in de bergen. De ogen die vertellen over “the struggle for life” zonder verwachtingen omtrent enige verandering in hun harde bestaan’.

 Ik zie verder een aantal schilderijen over Afrika en Afrikaanse thema’s. ‘We gingen op vakantie naar Kenia. Daar heb ik deze ideeën opgedaan en terug in Thailand uitgewerkt. Ik werd ook geïnspireerd door het lezen van het boek van Waris Dirie, My African Roots.’

Finland

De volgende post van haar man was Finland (Helsinki). Jeannette werkte daar in het Open Atelier van de Helsingin Taiteilijaseura, in Kaapeli,  een oude kabelfabriek omgetoverd tot een kunstenaarscentrum. Ook hier volgde zij cursussen en werd geïnspireerd door de Finse kunstenaars  Matti Uusikyla en Stiina Saaristo. Matti maakte haar bekend met de Finse kunstcultuur en vernieuwde kunstrichtingen. Jeannette experimenteerde met de primaire kleuren in verschillende schilderstijlen, wat uiteindelijk resulteerde in een mix van het Kubisme en Fauvisme. Vertaald in karaktervolle koppen, gelachen wordt er weinig. ‘Het gaat mij om de emoties van de mensen’.

‘Finse kunstenaars  staan naast je en bekijken het proces van hun leerling;  ze zullen nooit je penseel of krijtje aanraken. Typisch Finse bescheidenheid.’ Ik zie Nocturne Finland , en Refreshment met een echte Finse sauna (verkocht in Finland). Ze exposeerde haar schilderijen tijdens groepstentoonstellingen in Helsinki en in Virkkala (Lohja) “Kassantalo”  Finland.

The Yemeni Front Door

In eerste instantie kon zij het kleurrijke leven met alle impressies die zij tijdens haar reizen door de exotische landen  zoals Yemen, Thailand, Cambodja, Vietnam, Oman, de Emiraten en Kenia niet loslaten. ‘Het zit in je hoofd en moet eruit’.

Ik zie een mooi drieluik  The Yemeni Front Door, en Back to my roots. ‘Ik wilde zo graag die vrouw achter de sluier zien. De sluier sluit elke vorm van contact uit; alleen de ogen spreken’. ‘Veel Yeminieten werken lange tijd in het buitenland om hun gezin te onderhouden en keren op hoge leeftijd  terug naar hun thuisland. Waar de tijd honderd jaar heeft stil gestaan’.

De kleurrijke, relaxte spirituele cultuur van het Buddhisme zie ik in The Buddhist Monks on their way to the temple.

Kuwait

Vervolgens Koeweit, het laatste buitenlandse verblijf. Het atelier bevond zich daar achter het huis. ‘Daar had ik geen les. Maar de tijd om wat ik de afgelopen jaren had geleerd verder te ontwikkelen; technieken te combineren.’ Ik zie een aantal schilderijen uit die periode:  een stilleven met sinaasappels, een moskee bij het strand Serinity , drie vrouwen aan zee Taking in the Breeze  en Introspection .’Je moet eerst  naar jezelf van binnen kijken, voordat je naar buiten treedt.’

Verder een drieluik van bloemen Summertime.  ‘Mijn  vader is na mijn eerste jaar in Koeweit overleden, hij hield van bloemen. In dit drieluik gaat het mij om de symbiose van kleuren en het licht; dat bij het zien op jou inwerkt en weer uitstraalt’. Dit drieluik is verkocht in Amerika. En tenslotte drie kleine schilderijtjes  die tijdens de tentoonstelling Small paintings from a big heart in Kuwait zijn verkocht.

Stadsacademie

De opbrengst is naar een goed doel ,een stichting voor kankerbestrijding ,gegaan. Ze exposeerde haar schilderijen in Kuwait City tijdens groepstentoonstellingen in de Ghadir Gallery en in de MOMA Gallery, die georganiseerd werd door the National Council of Culture Art and Letters in 2011 en 2012.

En nu schildert ze verder. Ik loop met haar naar de ‘Schilderkamer’. Ze laat de studies en opdrachten van de STADSACADEMIE zien, mooie houtskoolportretten, maar ook allerlei oefeningen, in licht en donker, in perspectief. ‘Ik  heb besloten om naar de Stadsacademie te gaan om mijn gereedschapkist verder te vullen en een nieuwe ontwikkeling door te maken. Bovendien is het fijn om een dag in de week met mede cursisten te werken en te leren van elkaar; anders ben je zo individualistisch bezig.

In het verleden heb ik voornamelijk  impressionistisch en expressionistisch geschilderd. Nu leer ik middels waarneming o.a. van attributen en modellen, een zo realistisch mogelijk beeld weer te geven. Er wordt gebruik gemaakt van verschillende materialen zoals houtskool, conté, pastels,inkt, acrylic en olieverf. Je krijgt les van professionele kunstenaars met ieder hun eigen specialisme; die je goed begeleiden. In mijn ogen voor ieder die zijn of haar technieken wil verfijnen. een aanrader.’

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0