De wereld van de Haagse kunstenaar, 68 - Alice Mulder

Op het Designkwartierfestival 2017 in de Haagse Zeeheldenbuurt kwam ik in de winkel van een raambeletteraar in de Piet Heinstraat in gesprek met Alice Mulder. Zij liet me haar boek ‘Parlement der Dingen’ zien, dat ze samen met Fien Veldman had gemaakt.

Het boek behandelt een bekend onderwerp ‘Hoe gaan we om met onze planeet’ op een nieuwe manier. Het verhaal vertelt over de eerste bijeenkomst van het Parlement der Dingen, waarin de Dingen in gesprek gaan over hoe zij behandeld worden door de mens en hoe de toekomst eruit ziet.

De grafische illustraties van Alice Mulder dragen het verhaal. Zij nemen je mee op een steeds donker wordende reis, verwijzend naar de toekomst van de aarde.

Bink36

Enige weken later ben ik voor het eerst in het Bink36-pand dat vol blijkt te zitten met allerlei mensen die iets creatiefs doen. Alice zit in de ‘M-vleugel’, waarvan de ingang zich bevindt in het tussengebied van de twee ‘vleugels’ van het gebouw. In haar studio zitten in totaal zes ontwerpers. In een praathoekje met een ronde tafel vertelt Alice me meer over haar boek en haar activiteiten.

“Het boek was mijn eindexamenproject van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Ik ben in juli 2016 afgestudeerd met een project dat gaat over de opwarming van de aarde, de overbevolking oftewel hoe de mens de aarde naar haar einde helpt. Aangezien dit onderwerp natuurlijk al vrij bekend is, wilde ik een originele insteek van dit thema en ik begon me goed in te lezen.”

Mensen en dingen

Nadat ze flink wat studies, artikelen en sites had doorgenomen, kwam een filosofische gedachte bovendrijven die ze al eerder had, maar minder gearticuleerd: de mens zou het belang van zijn eigen leven niet hoger moeten plaatsen dan het belang van andere dingen zoals de dieren, de rivieren en de lucht. De Franse socioloog/filosoof Bruno Latour, afkomstig van een familie van wijnproducenten, had daar behartenswaardige dingen over gezegd.

Hij is een vertegenwoordiger van de ‘Object-oriented Ontology’ (OOO), die stelt dat de mens geen privileges mag hebben ten opzichte van non-humane dingen. Dat ging juist in tegen de gedachten van de grote filosoof Kant, die vond dat dingen zich moesten conformeren aan de geest van de mens. Die filosofie was in de 19e en 20e eeuw leidend geworden en had geleid tot het idee dat de mens zich zonder problemen meester kon maken van alle dingen op aarde.

Snelle winst

Alice: “Ik vond het erg interessant en ging het toepassen. Ik bleek al vaak dingen en daarentegen minder vaak mensen te tekenen, en nu vond ik daar een onderliggende reden voor. Alles viel hierdoor op zijn plek. Ik ontdekte niet alleen veel over het thema, maar ook over mezelf. Ik besloot een boek te maken met als uitgangspunt dat dingen net zo belangrijk zijn als mensen.”

Wij als mensen zijn antropocentrisch, aldus Alice. De mens staat op de eerste plaats. “Bij beslissingen staat vaak de snelle winst voorop in plaats van de lange termijn. Dit heeft gevolgen voor de aarde en hoe we met elkaar leven. Dat werkt op den duur niet in ons voordeel, sterker het gaat tegen ons werken. De terugtrekking van Trump uit de Parijse klimaat akkoorden is een mooi voorbeeld van hoe het niet moet.”

Riso-printer

Ze begon met losse tekeningen over dit thema en dacht over hoe bijvoorbeeld overconsumptie en overbevolking het best een tekenvorm konden krijgen. Welke onderwerpen moesten aan de orde komen? Als je bepaalde onderwerpen combineerde, kreeg je weer nieuwe verhalen. Toch miste er nog een rode draad om dit geheel aan illustraties met elkaar te verbinden. Gelukkig vond ze, met hulp van een docent aan de academie, een krachtig verhaal dat deze filosofische insteek in een luchtige sfeer beschreef. Fien Veldman had al eerder dit verhaal geschreven en met haar toestemming mocht Alice dit verhaal gebruiken voor haar afstudeerboek, dat de naam ’Parlement der Dingen’ kreeg.

Qua techniek besloot ze gebruik te maken van een soort zeefdruk-techniek met behulp van een riso-printer, een opgewaardeerde stencilmachine die vroeger gebruikt werd voor het maken van bijvoorbeeld kerkblaadjes.

Alice: “De prints die uit een Riso-machine komen hebben een eigen sfeer, een esthetische structuur en een helderheid aan kleur. Het heeft zijn eigen charme, de charme van het imperfecte. Daar zit veel schoonheid en verrassing in.” Dat had ik inderdaad al gezien in de winkel in de Piet Heinstraat.

Drukken en binden

Toen ze aan de gang was met het boek, bleek ze veel interessante combinaties te kunnen maken die meerlagig waren. “Ik experimenteerde met het drukken van structuren, van onder andere marmer en cement. Ik keek wat ik met foto’s van bacteriën kon en het was hierdoor een verrassing wat er uit kwam. Het was een mix van analoog werken en mechanisch afwerken en ik gebruikte zes verschillende kleuren hiervoor. Uiteindelijk kwam het hele boek uit op 56 pagina’s. Ik besloot, om het helemaal af te maken, dat er een hardcover moest komen en ging daarvoor naar een professionele boekbinder.”

De eerste oplage bestond uit 7 exemplaren. Dat was nodig voor het examen en voor de eindexamenexpositie die er op volgde. Een deel van boek werd geprint bij de Haagse (riso)drukkerij De Kijm & zonen, vervolgens werd het gebonden bij een handboekbinderij in Leidschendam. Een paar maanden later drukte ze een nieuwe oplage van 75 exemplaren waarmee ze boer op ging, als eerste op de Dutch Design Week in Eindhoven. Daar werd het gepresenteerd in de expositie van Stichting Print op Strijp-S. Het boek ligt te koop in verschillende winkels in Nederland en is dus ook op Designkwartier te zien geweest.

Ontwerp opdrachten

Alice Mulder doet behalve dit project ontwerpopdrachten als grafisch ontwerper en illustrator. Met Cecile Hooijdonk zette per 1 januari 2017 ‘Studio Netto’ op, een illustratiestudio die zich richt op het verhelderen van complexe informatie door middel van beeld. Ook met boeken wil ze verder gaan, en bovenal met de riso-techniek. Met de schrijfster van het verhaal, Fien Veldman, heeft ze nog steeds contact en samen promoten ze hun boek op zoveel mogelijke plaatsen. Daarbij komen de mooiste reacties naar voren.

In Museum Voorlinden in Wassenaar, waar het boek ook te koop ligt, kwam ze een vrouw tegen die kindertherapeut is. Zij heeft het boek in de wachtkamer gelegd, vertelde ze Alice. Een Canadese jongen die het boek op het Designkwartier Festival doorbladerde, kwam eind van de middag terug om het boek alsnog aan te schaffen en mee te nemen naar Canada.

Heeft ze nog een mooie afsluiting? “Als er iets is wat ik het afgelopen jaar heb geleerd, is dat je toch het meeste zelf moet initiëren. Niemand gaat het namelijk voor je doen, je kunt niet met je armen over elkaar gaan wachten tot een keer iemand je nodig heeft.”

http://www.alicemulder.nl
http://www.studionetto.nl/

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0