De wereld van de Haagse kunstenaar, 74 - Frederick Linck

Frederick Linck woont met zijn vrouw Conny aan de Amsterdamse Veerkade. In een etalage met zwarte achtergrond zijn enkele van hun werken te zien, foto’s van Frederick en sculpturen van Conny.

Op de begane grond bevindt zich zijn werkruimte, met computers, studio en donkerekamers. Conny heeft een hele zolder als atelier. 

Alles wat met mensen te maken heeft 

Aan de wanden foto’s en andere kunstwerken. Die hangen er ook volop in de grote woonruimte op de eerste verdieping. Veel foto’s zijn in zwart/wit en in de eigen doka ontwikkeld. Hoewel Frederick Linck gedeeltelijk is overgestapt op digitaal, is hij nog steeds een grote liefhebber van de echte analoge zwart/wit fotografie.

Frederick fotografeert 'alles wat met mensen te maken heeft'. Vroeger heette dat ook wel ‘sociale fotografie’, nu is de term ‘human interest’. Ook maakt hij regelmatig stillevens. 

Hoe is hij op dit pad geraakt? Frederick Linck: “Ik ben erin gegroeid. Voordat ik in militaire dienst ging, in 1958/59, zat ik een jaar op de Haagse Tekenacademie, nu heet dat de Koninklijke Academie van Beeldende Kunst, dans en muziek. Ik heb daar vooral getekend. In dienst kwam ik bij de Marine en kreeg gelijk een mariniers training voor de landingsdivisie. Het was een spannende tijd: Koude oorlog, Nieuw-Guinea en de Cubacrisis en voor het geval van nood werd ik meteen maar ingedeeld als oorlogsbemanning op een van Hr. ms schepen die aan eventuele conflicten deel zouden nemen. Zolang er nog niks loos was voer ik op een squadron diepzeemijnenvegers. Op zee hoorden we op zeker moment dat de Russische vloot onderweg naar Cuba. Het liep gelukkig met een sisser af."

Ed van Wijk

Toen hij afgezwaaid was ging Linck naar de Vrije Academie. Daar leerde hij Ed van Wijk kennen die daar les gaf. “Hij had een Rolleiflex camera, daar was ik van onder de indruk. ‘Mag ik meekijken?’ vroeg ik hem. ‘Ga maar mee naar de doka’, was het antwoord.’” Daar stak hij genoeg op om zelf een tweedehands Rolleiflex aan te schaffen en te beginnen. “Met die camera was ik altijd in de buurt van mensen. Met een camera in je hand kun je mensen van alles laten doen, merkte ik. Ik kom uit een net milieu waar verwacht werd dat ik iets zinvols zou gaan studeren. Mijn vader kwam uit scheepvaartkringen en ging na de oorlog voor de K.L.M. werken, waar hij meewerkte aan de opbouw van Schiphol. Maar ik verkeerde in andere kringen, ik leerde Den Haag kennen via chronisch spijbelen en heb drie MULO’s versleten zonder diploma’s te halen. Wel zat ik veel op de studie afdelingen van bibliotheken want leergierig was ik wel. Ik leerde in Den Haag het milieu kennen van kunstenaars en onderwereld  en die liggen elkaar uitstekend. In die tijd maakte ik veel lifttochten door Europa waar ik onderweg veel soortgenoten ontmoette."

"Ik woonde in die tijd in een oud vissershuisje in Scheveningen waar ik mijn eerste foto’s maakte en Gerard Fieret wegwijs maakte in de kunst van het afdrukken. Mijn eerste foto’s  werden aangekocht door het Prentenkabinet van de Universiteit te Leiden."

Docent

In die tijd was de Haagse binnenstad behoorlijk in verval. Het hele gebied van waar nu het stadhuis staat brokkelde af en werd gesloopt, dat was ook dat het geval in de buurten richting de Schilderswijk. Met een andere kunstenaar had Linck een atelier in de Rozemarijnstraat, ook in een gehavend pand. Na wat omzwervingen –  Zuid Frankrijk voormalig Joegoslavie, Griekenland, Parijs, werd Linck medewerker bij Max Koot, bezocht studio Harcourt Parijs, maakte kennis met Paul Huf en Jan Versnel en andere beroemdheden. Hij werkte kort voor Galerie van Norbert Buchsbaum die hem promootte op het fotofestival in Arles. Helaas hield dat in dat hij in zijn toenmalige stijl zou moeten blijven werken en dat was teveel een aanslag op zijn vrijheid.

School voor Fotografie en Fotonica  

In 1974 kreeg hij via de toenmalige Tweede Kamer fotograaf en bestuurslid Theo Meyer een verzoek om les te gaan geven  aan de School voor Fotografie en Fotonica aan de Tarwekamp in Den Haag. Het hele bestuur en docententeam bestond uit topfotografen. "Er was behalve iedere discipline in de fotografie een afdeling Audio-Visueel, Video  en Fotonica (wetenschappelijke fotografie). Met de daarbij behorende docenten. Sinds de Film BLOW-UP van Antonioni was fotografie booming en studenten kwamen van heinde en ver naar dit Mekka van de Fotografie. Allerlei apparatuur was aanwezig en werd vaak belangeloos geleverd door Kodak/Hasselblad, Bron-color, Sony, Agfa, Ilford etc … Er waren diverse grote studio’s en donkere kamers. Tevens bestond het hele derde jaar uit twee verplichte stages. Eenmaal afgestudeerd hadden studenten bij de diploma uitreiking al meteen een baan of opdrachten. Er waren onder de studenten velen die eruit sprongen en later naam hebben gemaakt in de journalistiek of de beeldende kunst. De latere fusie met de academie en het conservatorium heeft deze opleiding geen goed gedaan."

Maar liefst 37 jaar was Frederick Linck docent aan de school voor Fotografie, de Academie van Beeldende Kunsten Den Haag, de Rijksakademie Amsterdam en de Akademie voor Schone Kunst in  Gent. Tevens heeft hij veel lezingen, en workshops gedaan en was hij een veel gevraagd jurylid.

"Al die jaren heb ik het naar mijn zin gehad. Als je een leuk idee had, een project, een studiereis, ging je naar de directeur. Vergaderen deden we niet al te veel, dat deden we veelal in de wandelgangen. Tien jaar geleden, in 2007, heb ik afscheid genomen met een leuk feest.”

Sleutelperiode

Gevraagd naar een sleutelwerk, zegt hij dat hij niet zozeer een sleutelwerk heeft, maar een sleutelperiode die hem op het goede spoor zette. Het was in de jaren zestig. “Met een mapje van je werk stapte je naar fotografen. Ik ging zo aan de slag bij een aantal fotografen, onder andere Max Koot. Hij was hoffotograaf en fotografeerde de Koninklijke Familie. Hij zei altijd tegen me: ‘Beter een slechte  foto van de koningin dan een mooie foto van je buurmeisje’." Later leerde hij Paul Huf kennen , een aardige man, én goed én commercieel. "Het hele fotografen wereldje in de Randstad telde nog geen 200 mensen. Eens in de week kwam je je films processen bij Capi-Lux aan de Basisweg Sloterdijk  en daar kwam je je collegae tegen. Lange gesprekken en gezellig ouwehoeren met Steye Raviez en Wubbo de Jong. Toen heb ik het vak wel onder de knie gekregen.”  

Fredrick noemt zich fotograaf, geen beeldend kunstenaar. “Ik heb een hekel aan het woord kunst. Op de Academie spraken we over ‘Fotografisch vormgeven’, je geeft vorm aan ideeën, en dat doe je toegepast of autonoom . En dan maar zien hoe je het verkoopt.”

Vrijheid

Hoe ervaart hij het kunstleven? “Kunst is voor mij vrijheid. Ik ben in de oorlog geboren (1942). Ik heb nog herinneringen ervan, bijvoorbeeld het luchtalarm en de arrestatie van mijn vader voor de Arbeitseinsatz. Na de oorlog zeiden mijn ouders ‘dat hebben we gehad, eindelijk kunnen we  weer door gaan met ons leven zoals het was’. Maar de nieuwe jeugd was niet dezelfde als die van voor de oorlog. Wij liepen van huis weg, hadden ‘schijt’ aan school, gingen liften, onder andere naar Parijs en Zuid-Frankrijk, daar leerden het existentialisme kennen. Maar ook naar Oost-Berlijn en Joegoslavië. Op mijn rugzak had ik een Hollands vlaggetje. Het is de tijd van de Beat Generation. We gingen in Den Haag naar jazz clubs. Daarna kwam mijn Marine-tijd en vervolgens heb ik in Parijs, Amerika en drie jaar in Griekenland gewoond.” In Griekenland was hij onder andere bouwvakker in de bouw. “Je had niks op zak, dus je moest het ergens verdienen.”

Kunstenaarsportretten

We lopen naar beneden, naar de begane grond, de werkruimte van Linck. Hij is bezig met het sorteren en categoriseren en digitaliseren van zijn foto’s. Hij wil zijn foto’s op een nette manier ter beschikking stellen van foto-instellingen. Veel heeft hij al in showmappen bijeen gebracht. We kijken een aantal mappen in en ook het boek Vader/Dochter wat hij samen met zijn dochter, Georgia Landman-Linck,die ook fotograaf is, maakte in 2014.

Hij pakt een van de verzamelmappen met portretten van beeldend kunstenaars: ik zie onder meer Paul Citroen, Sierk Schröder, Piet van de Heuvel (Napaku), Ralph Prins, George Lampe, Lotti van der Gaag, Ed van Wijk, Nol Kroes, Loes Wiegman, Dirk de Herder, Joop Polder, Johan van den Berg en Joke van Katwijk. “En nog veel meer. Ik houd van gezichten. Fotograferen gaat op basis van wederzijds vertrouwen, je bent minstens een halve dag met iemand bezig.”

Verder circusfoto’s (hij heeft zo’n beetje alle Europese circussen gefotografeerd), foto’s van slooppanden in het toen afbrokkelende centrum. (“Soms werd door de gemeente opzettelijk de brand erin gestoken.”). Bewoners van toen, de Haagse Markt, kermissen, kroegen en van alles en nog wat wat zich op straat voordoet.

Fantasie

Foto’s van rond de Middellandse Zee: Cap Antibes en Griekenland, Thessaloniki, waar hij jaren woonde. Iedereen leeft op straat, zie ik, een voorheen chique straat, nu een beetje vervallen glorie. Een ezeltje, een vrouw op een drempel. “Die zat daar rustig de hele dag.” Linck trouwde daar en heeft een drietal kinderen, half-Grieks. Eentje is er fotograaf en woont nu in Amerika. Met haar heeft hij ook een boek gemaakt. Een leuk boek. Zijn dochter maakte foto’s – in kleur -  van vaders en  Linck zwart/wit foto’s van dochters. Er komt nog een foto van een jonge Phil Bloom voorbij.

Heeft hij nog een mooie filosofische afsluiting? Dat heeft hij. “Voor de studenten van de Universiteit Leiden die deelnamen aan een programma in samenwerking met de KABK heb ik ooit een lesbrief geschreven over ‘De kracht van het verbeelden’ en hoe vorm te geven aan je fantasie in plaats van letterlijk de bestaande kennis klakkeloos aan te nemen. Deze leertrajecten waren bedoeld om de studenten te stimuleren in zelfstandig na denken over oplossingen. Ik stelde daarin dat het van  groot belang is om onwetenschappelijk te leren denken, ‘Out-of-the-Blue’. Fantasie is vrijheid, daar ben ik van overtuigd. Dat zou al op de kleuterschool bijgebracht moeten worden.”

Afbeeldingen

Afbeeldingen: 1) Boek 2, En Passant, meisje in Stadspark Praag, 1997, 2) Boek 2, En passant, schoolklas Thessaloniki, 1973, 3) Badende meisjes Koninginnegracht, 1974, 4) En passant, jongens met crossfiets, 1998, 5) Tijdloos, airshow in de regio Buffalo, NY State, 1995, 6) Beeldende kunst, travestietheater Chez Nous, Berlijn, Sugar Mc Neill in kleedkamer, 1981, 7) En passant, jongen met python, Amsterdamse Veerkade Den Haag, 2003, 8) En passant, jongen als veteraan verkleed, Malieveld Den Haag, 2006, 9) En passant, Haagse jongetjes Groeneweg, 1978, 10) En passant, boek 2, wachtende vrouw Vichy (Fr.), 1977, 11) Beeldende kunst, jonge ballerina’s, Balletfestival Congresgebouw Den Haag, 1979, 12) En passant, Antilliaanse jongen op de Amsterdamse Veerkade Den Haag, 2005, 13) Tijdloos, country girl, county NY state, 1999, 14) Frederick Linck 

https://bit.ly/2qq7xfj    https://bit.ly/2yUT3ZB

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0