De wereld van de Rotterdamse kunstenaar, 27 - Ropp Schouten

Een werk van Ropp Schouten herken je meteen. Hij maakt speelse abstracte schilderijen met cirkels, driehoeken, vierkanten in uitgesproken kleuren die op een speelse manier iets vertellen.

Zijn grafische ontwerpen vinden niet alleen hun neerslag in het visuele werk, maar ook in het tekstuele. Al vele jaren is Ropp Schouten de visuele man van het ‘Mwah tekstuele verwenners’ duo. De Mwah creaties – korte kernachtige teksten die een glimlach opwekken – kent men inmiddels niet alleen in Rotterdam, maar ook in de rest van Nederland.

Mwah

Ropp heeft het boekje ‘Wie dit leest is te gek’ meegenomen. Als ik dat doorblader, zie ik inderdaad hele grappige scherpe korte zinnen. Ik herinner me nu dat ik de teksten een paar jaar geleden ook al gelezen had op de muren van de zevende verdieping van het Nhow Hotel, onderdeel van De Rotterdam, de drie torens van Rem Koolhaas naast de Erasmusbrug.

Met Erwin Pols, die hij in 2007 tegenkwam, begon hij Mwah. “Hij is een ster in taal. Ik werk het uit in beeld. Het is een hele natuurlijke samenwerking.” Toen Concertgebouw De Doelen ging verbouwen, stonden er op de honderd meter lange bouwschutting dertien teksten van Mwah. Ze waren gerelateerd aan het thema muziek, geluid en klank.

Bij de opening van het nieuwe Rotterdamse centraal station waren ze ook te zien op de balustrade aan de voor- en achterkant van het gebouw en op de zijkanten van de liftschachten. Op het Rotterdamse literaire festival Geen Daden maar Woorden (GDMW) deden de twee enige jaren achtereen performances met behulp van de teksten. “We gaven het publiek geen zoete broodjes, maar complimentjes.”

Tattoos en skateboards

Ropp is autodidact grafisch kunstenaar. Hij zat een paar maanden op het Grafisch Lyceum, maar ging toen werken in de grafische wereld als offsetdrukker. “Van jongs af aan had ik een grote liefde voor tekenen. Mijn slaapkamer hing vol met nagetekende tattoos en ik was een groot fan van skateboarden en de graphics die daarbij hoorde. Mijn vader had een kano en daar had hij eigen ‘stripes’ voor ontworpen in rood, geel en blauw. Dat boeide me wel.”

Een tijd lang tekende Ropp tattoos van vrouwen, doodskoppen en slangen. Toen hij met photoshop en illustrator ging werken maakte hij onder andere flyers en posters voor een discotheek. In de drukkerij waar hij ging werken leerde hij de typografie kennen. “Een mooie mix. De typografie paste ik toe op de flyers en huisstijlen. Ik was flink aan het experimenteren.”

Dingen die hij nu maakt komen vaak voort uit die periode. “De ene keer abstract, de andere keer figuratief of illustratief. Soms gebruik ik taal om een paradox of een richting mee uit te drukken.”

De schoonheid van het simpele

Met schilderen is Ropp nu zo’n drie jaar bezig. Hij vindt het prettig dat er geen plan meer is. “Ik heb altijd plezier in plaatjes maken, nu in een voor mij heldere vorm, en steeds meer om het werk te delen. Het is de schoonheid van het simpele. De afgelopen twintig jaar was ik er ook al mee bezig, maar niet zo uitgesproken. Ik werk met verschillende lagen. Ik merk dat ik het prettig vind om er zo nu en dan over te praten.”

Essentie

Ropp Schouten is in zijn vormen meestal op zoek naar essentie. “Ik streef naar zo’n helder mogelijke vorm die bijvoorbeeld een dualiteit in die eenheid verbeeldt. Het Yin Yang symbool is een mooi voorbeeld. Dat is zó sterke symboliek, zó compact en bevat zó veel kennis. Naarmate ik rijper wordt vind ik het steeds mooier. Overal zie je visuele vormen, structuren, kleur, logo’s, objecten etc. waarmee we opgroeien. Ik ben nu zo’n 16 jaar grafisch ontwerper en ervaar steeds meer wat vormen en kleuren voor gevoel en vreugde kunnen oproepen.

Symbolen zijn er al duizenden jaren, ze hebben een religieuze herkomst over het algemeen. Schouten: “In een compacte vorm verbeelden ze een wereld die we zijn en delen met elkaar, ook al zijn we tegenwoordig niet meer zo bekend met de verbindende religieuze schoonheid. Het is interessant om er met een fris en hedendaags perspectief naar te mogen kijken. Dan zie je dat bijvoorbeeld veel leringen naar buiten gericht zijn in tegenstelling tot de oosterse religies en wijsheid. Die zijn namelijk naar binnen gericht. Binnen is waar het altijd gebeurt en is. Daar is dus de schoonheid te herontdekken. Dat probeer ik in mijn werk zo nu en dan uit te drukken.“

Het einde van het weten

Het gaat erom dichterbij het mens-zijn te komen, zegt Schouten. “Wat is de essentie van het mens-zijn? Je ziet dat er veel conflicten zijn, in de ver van je bed- wereld en jouw wereld, maar ook op microniveau. En dat is precies waar je al die tijd al bent. Het beeld van een wereld is namelijk wat je zelf creëert en gecreëerd wordt en het brein maakt er een verhaaltje over. Een verhaal is dat wat we delen en wat tegelijkertijd leeft en dood is. Ouders gaan uit elkaar bijvoorbeeld. Waarom gebeurt dat? Waarom huilen we en waarom lachen we? Als ik mijn thema in één woord zou willen pakken zou ik zeggen: Liefde. Ondanks alle lelijke uitingen van de mens is dat ook een onderdeel van de duale wetten waar we in leven. Stel je eens voor dat je die wetten tot en met de essentie kan onderkennen. Je komt op een moment in je leven dat je denkt ‘ik begrijp het, zo zit het in elkaar’ wat helemaal niet zo blijkt te zijn. Dan kun je je beter in het leven ‘gronden’.”

“Het is als het ware een hogere vorm van weten die door het zijn al geweten wordt. Niet te verwarren met de kennis uit een boekje. Je zou het ook kunnen formuleren als de kennis die kan leiden tot ‘het einde van het weten’. Wat voorbij de gebruikelijke mentale begrenzing al aanwezig is.”

Schouten: “De kennis ligt gelukkig al heel lang op straat of inmiddels op je beeldschermpie, maar jij bent het die de wijsheid zelf in pacht heeft. En dat is een enorme rijkdom. Het is dom als je het laat liggen terwijl je leeft.”

In een aantal werken van Ropp zie je een driehoek. “Dat is een symbool voor dingen die je vaak terugvindt. Bijvoorbeeld; in de 24 uur die in een dag zitten, zijn er drie toestanden te ontdekken: wakker, slapen, droomloze slaap. Wij zijn de stip in het midden van de driehoek, wij zijn het zelf die al die drie toestanden kennen. De stip zou je ook de vierde toestand kunnen noemen. De stip is het wetende zelf. We dromen niet alleen in onze slaap, maar we dromen ook als we wakker zijn, en dat lijkt dan de enige werkelijkheid te zijn. Laat nou net die droom ook eens werkelijk zijn en tegelijkertijd niet. Zelfs in het paradoxale ben je niet meer veilig.”

Meer abstractie    

Alles wat relevant is houdt op te bestaan en dat al na een seconde. “Je weet dat het waar is en tegelijk niet waar. Het is de oude kennis die verloren is gegaan. Daar zit een schoonheid die ik graag via mijn werk wil uitdragen. De wereld lijkt versplinterd, er lijkt geen heelheid meer te zijn, maar die is er dus wel. Ik hoop dat we onszelf herontdekken. Het wordt pas echt leuk als je je gaat herkennen in wie of wat dan ook. Voor mij is het een mooi ding om mee bezig te zijn.”

Zijn beelden gaan steeds meer naar de abstractie. Daarin zijn ‘object en subject’ opgelost. “We voelen ons zeer prettig als we ergens in kunnen verdwijnen. Je lost op in de tijd oftewel die is er gewoonweg niet. Daar lijkt niet iets te zijn. De actie veronderstelt echter dat je een bewuste poging doet daar in te komen en verblijven. Dat is niet nodig uiteindelijk. Het één kan niet zonder het ander, en het ander kan niet zonder het één. De pijn en vreugde mag je in het leven leren doorvoelen. Voelen is al zo abstract al het maar kan. Abstractie komt voort uit ons mensen zonder houvast. Ik was een keer in Museum Boijmans en zag een groot werk van Martin Assig met de tekst ‘Du hast die ganze Welt getragen’. Dat trof me wel, zeker omdat dat voor ieder op gaat.”

Sleutelwerk

Heeft hij een sleutelwerk, een werk dat als kantelpunt fungeerde? Dat blijkt er te zijn, het werk ‘Untitled 2’. We zien een witte stip in het midden en vanuit daar vierkanten en meerdere cirkels die in verbinding staan met elkaar. Eromheen zit een zwart witte rand. “Het symboliseert de geestelijke tendens waarin we ons vaak bevinden. We denken dat we dat zijn wat we denken te zijn, maar dat is iets wat we zelf creëren zonder het door te hebben. Met het witte stipje in ‘Untitled 2’ kunnen we ons mogelijk weer realiseren wat we zijn. Wat je bent is een hele andere wereld dan wie je bent. Als je herontdekt wat je bent, zal het samenvallen.”

Mondriaan had dat ook ontdekt, aldus Schouten. In zijn uitingen zit veel symboliek. Zijn uitleg: “Een horizontale lijn staat voor de denkbeeldige geboorte en dood en de verticale lijn voor het metafysische. Die twee zijn tegelijkertijd werkzaam. Mondriaan is geëvolueerd, van figuratief naar abstract. Het oosterse denken speelde bij hem een sleutelrol, de uit India afkomstige Jiddu Krishnamurti met name. Mondriaan drukt het zo minimaal uit, geniaal.”

Schouten hoopt dat hij het mag blijven doen, het ontwerpen, en dat hij er – naast Mwah – er daadwerkelijk een inkomen uit kan halen.

Afbeeldingen: 1) Before, 2) Bob Smit Gallery, 3) Circle III, 4) Crossings I, 5) Crossings II, 6) Four states of love, 7) Right-to-left, 8) Self-portrait, 9) Semicircle-over-square, 10) Under the illusions, 11) Untitled II, 12) Untitled III, 13) YOU-2016, 14) portret Ropp

http://ropp.nl/                                                                             https://bit.ly/2sLplS4 

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0