De wereld van de Rotterdamse kunstenaar, 30 - Eva Krause

Veel natuur in het werk van Eva Krause, en ook vervreemde effecten. Bij Masters of Rotterdam in de Beurs en later bij Deelen Art zag ik op haar schilderij ‘Stadsvijver’ een kronkelende slang van wit uitstaande pluizen. De slang leek vast te zitten.

Als ik bij Eva Krause op bezoek ben in haar atelier in de Ruilstraat wijst ze me de inspiratie voor het beest aan. Het ligt links in de hoek, in het rommelhokje. Een schapenvacht. Maar op het schilderij is het geen schapenvacht meer.

Schoolplein

“Ik gebruik vaak dingen die ik zie, stoffen, materialen”, zegt Eva. “Soms knutsel ik iets in elkaar voor een schilderij. Heel af en toe gebruik ik een foto, maar liever niet.”

Het atelier bevindt zich op de eerste verdieping van een kunstenaarspand, een voormalige school. Als ik naar buiten kijk zie ik beneden een kinderspeelplaats met toestellen, ervoor is het voormalige schoolplein dat door veel van de kunstenaars gebruikt wordt om in de zon te zitten en bij te kletsen.

Seilschaften

Aan de achterkant van het atelier staat een grote witte tafel met links een hoop potten met acrylverf. Als ik daarachter ga zitten zie ik voor me een schilderij dat zo goed als af is, met de voorlopige titel ‘Seilschaften’. Het is een donker schilderij waarin we een bos zien met blauwe blikachtige objecten omwikkeld met een touw dat vervolgens verder gaat, ook onzichtbaar.

Letterlijk betekent Seilschaft een groep die gaat wandelen in de bergen, klimmen kan ook, en een touw gebruiken om verder te komen en elkaar te helpen, waarbij ook pinnen en beugels worden gebruikt. Zodat ze niet in de diepte vallen. Maar het begrip wordt ook wel figuurlijk ingevuld, zegt Eva. “Dan gaat het om groepen mensen die met elkaar te maken hebben en elkaar dingen toespelen. Zo hangen ze aan elkaar, met een onzichtbaar touw.”

Teppichstangen

Achter me hangt een ander schilderij dat definitief af is. Ook een bosachtige omgeving, links brandnetels een geel-groene tuinslang. Links houten latjes, rechtsonder blauwachtig licht tussen de planten. ‘Alchemist Garden’ heet het werk. En links in de ruimte staat een groot schilderij met een tafereel in de bergen, zo hoog dat de groene natuur afwezig is. Het landschap is kaal, bergachtig en rotsig. Rechts twee ijzeren stangen die horizontaal verbonden zijn. “Dat zijn Teppichstangen, dat is ook de titel. Het stond ook in de tuin van mijn ouders. Ze klopten er het tapijt en ook buren kwamen daar hun tapijt kloppen. Op gegeven moment is er een schommel aan bevestigd. Links op het schilderij staat een houten verticale staander met op gezichtshoogte twee gaten. Eronder is een plateautje waar je op kunt staan zodat je goed door de twee gaten als bij een verrekijker kunt kijken naar het landschap. “Je kunt ook ernaast kijken, dan zie je hetzelfde. Maar als je door de verrekijker kijkt, kun je de verte net anders ervaren.”

Martin Kippenberger

Eva Krause heeft als ze aan een schilderij begint een idee waar het naar toe moet, maar hoe het precies moet is vaag. ”Meestal ontstaat er iets anders dan ik verwacht. Ik laat me graag verrassen. Ik houd wel van absurdistische dingen. In mijn schilderijen schep ik een podium voor het banale, foute, onbelangrijke en irrelevante. Dit als behoefte om een tegenpool te scheppen ten opzichte van de oppervlakkige perfectie van de mediamaatschappij.”

Haar fascinatie voor de natuur ontstond door het gebrek aan natuur in haar omgeving. Op die manier haalt ze wat haar ontbreekt via een omweg naar zich toe.

In de jaren 90 ging ze in Krefeld en Düsseldorf Objektdesign en daarna Grafik Design studeren. De beeldende kunst sprak haar het meest aan.  Ze was een fan van Martin Kippenberger. “Zijn schilderijen en ook het werk van de mensen om hem heen hadden veel ironie en spot. Ze ondergroeven het geldende idee van kunst. Dat sprak me aan.”

Op de achtergrond speelde de Duitse geschiedenis van de 20e eeuw, waar tijdens het naziregime veel kunst verboden was. “Na de oorlog kwam er een tegenbeweging. In de jaren negentig kwamen de ‘Neue Wilde’ waarvan Kippenberger deel uitmaakte. In andere landen had je overigens soortgelijke bewegingen, overal pakte het anders uit, in Engeland had je de black humor. Wat ze gemeen hebben was dat ze het publiek wilden ‘kietelen’, normen en waarden ter discussie stellen.”

Joseph Beuys

Dit uitgangspunt boeit haar nog steeds en is een belangrijk element in haar werk. “Humor, spot boeit me ook bij anderen. Ik vind het heerlijk. ‘Mooi’ op zich boeit me niet, dat vind ik geen interessante categorie. Goed of slecht bestaat niet echt. Alleen smaak. Wat meer speelt voor mij is: klopt iets of klopt iets niet? Maar ik ben me ervan bewust dat je ook goede kunst kunt maken waar niks van klopt.”

Als ik haar vraag naar haar sleutelwerk vertelt ze dat ze, toen ze een jaar of 25/26 was een artikel las over Joseph Beuys, die uit dezelfde streek kwam als waar zij opgroeide, niet zo ver van Nederland. “In het artikel ging Beuys in op twee doosjes, getimmerd van plankjes. Ze leken op elkaar, maar er was toch verschil. ‘Het ene doosje zegt me niets, en het andere doosje zegt wel iets tegen mij’ merkte Beuys op. In het doosje dat hem wel iets zei zat een scheurtje, het was een beetje versleten. Maar het had wel leven. Dat vond ik mooi, dat heeft me heel erg beïnvloed en heeft mijn denken op gang gebracht. Het gaat niet om wat mooi is, maar wat onze gevoelens triggert.”

Telefoonschilderingen

“Op de Kunstacademie, de Willem de Kooning Academie, die ik ging volgen toen ik samen met mijn vriend in 1998 naar Nederland kwam, zag ik vaak werk van studenten die ambachtelijk niet goed waren. Maar ze maakten soms sterke, uitzonderlijke dingen.”

Ze is een ontdekkingsreiziger, zegt ze tot slot. “Ik zoek plekken op die me interesseren en verbazen. Ken je die tekeningetjes die je maakt als je je zit te vervelen of als je telefoneert? In Amerika noemen ze het ‘doodles’. Ik noem het telefoontekeningen. Alsof een reus in het landschap met gevonden voorwerpen is wezen spelen. En alle voorwerpen gaan met elkaar in relatie en scheppen wonderlijke niet te verklaren taferelen.”

Afbeeldingen: 1) Alchemist Garden, 2017, 2) Seilschaften, 2017, 3) Unterholz, 2016, 4) Groengordel, 2015, 5) W1, 2014, 6) Snakerun, 2015, 7, Teppichstangen, 2015, 8) Pipelines, 9) Zopf, 2013, 10) Stadtpark, 2015, 11) Stadtweiher, 2016, 12) Wildspeise, 2015, 13) Bron, 2016, 14) Eva Krause

http://www.evakrause.nl/                                                                           https://bit.ly/2AobbKI