Grüße aus Rotterdam!

In Rotterdam verscheen in maart 2016 opeens een reuzenrad, pal naast de kolossale Markthal, maar hij stak er gewoon bovenuit. De aanleiding was een jubileum, 75 jaar wederopbouw na de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog.

 Ik liep in de buurt, de rij was verrassend klein dus ik schoof snel aan voor een ticket. Bij de kassa’s klonk muziek, Robert Stolz’ “Im Prater blühen wieder die Blumen”.

Gondels

Ik kon onmogelijk om de herinnering aan het Weense Riesenrad heen. Dat rad staat er al ruim honderd jaar, met rode wagons als gondels. Het rad was een eerbetoon aan Keizer Franz Josef ter gelegenheid van het feit dat hij 50 jaar op de troon zat. De Tweede Wereldoorlog legde de attractie in de as maar het werd al snel na de oorlog hersteld en draait nog steeds dagelijks zijn rondjes, met of zonder Champagne.

Lang geleden, ergens in de jaren ’70, draaide ik een rondje in het Weense rad. Rotterdam was toen nog bij lange na niet af. In de winderige binnenstad werd gebouwd en er was nog geen reuzenrad te bekennen, al waren er in 1970 wel gondels te zien. Ze hingen aan een kabelbaan die je door de binnenstad voerde.

Rotterdam blijft Rotterdam, die gondels zijn alleen nog maar een herinnering en deze tijdelijke attractie sluit zich daar bij aan. Mooi was het wel daarboven. Of eigenlijk daar beneden maar dat zie je beter als je boven bent. Na een paar rondjes liep ik met de klanken van Robert Stolz en met het schitterende uitzicht nog in mijn hoofd de Hoogstraat af richting centrum om halverwege naar rechts af te buigen, de Wijde Kerkstraat in.

Carillon

Zolang als ik me kan herinneren wordt daar in de straat op dinsdag en zaterdag boekenmarkt gehouden, pal om de hoek bij de Laurenskerk. Ik wéét wel dat de markt daar niet altijd was, maar naar Rotterdamse begrippen is hij er al een eeuwigheid, er verandert en beweegt doorlopend zoveel in die stad. De Rotterdammers bewegen veelal rusteloos mee, van evenement naar evenement.

De markt was druk bezocht, het was lunchtijd, mensen zochten in het aanbod en hoopten op bijzondere vondsten of maakten gewoon een praatje.

Plotseling strooide het carillon van de Laurenskerk zijn klanken over ons uit. Dat geluid hoort bij het lopen over de markt, maar dit keer was het toch anders. Ik dacht trompetten te horen, nee ik wist het zeker, ik hoorde ze echt. Ik keek omhoog maar zag niets. De meeste marktbezoekers bleven onverstoorbaar met hun neus in de boeken staan. De muziek klonk bekend maar ook weer niet, het leek wel traditioneel Duits! Alleraardigst! Het ondanks de aanwezigheid van een warmtecentrale vrij kille Grotekerkplein en de van zichzelf niet zo gezellige Wijde Kerkstraat voelden opeens warm und gemütlich.

Die Zauberflöte

Mijmerend over het Rad en het Lederhosencarillon huppelde ik even later de middag in, een boek in de hand, de stad op mijn netvlies en een hoofd vol muziek!

[Stadsbeiaardier Richard de Waardt vertelde later dat er die dag vier blazers van Codarts bij wijze van experiment met hem meespeelden. Het speelse, traditioneel klinkende en wat betoverende stuk dat op de stad werd losgelaten door carillon en blazers was - hoe toepasselijk! - een deel uit Die Zauberflöte van Mozart, “Das klinget so herrlich!”]

Luister naar deze leuke uitvoering zonder zang en laat je fantasie de rest doen om de sfeer op te roepen https://youtu.be/Pmc52Nh5cbs

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 1