#kunstenaars voor Forbo: Antoine Peters

Antoine Peters is wars van trends, hij doet liever zijn eigen ding. Hij krijgt internationaal lof voor zijn experimenten in de mode.  Hij stapt makkelijk van de ene wereld in de andere en komt daardoor tot onverwachte oplossingen en zelfs nieuwe vergezichten. En dat doet hij allemaal met een grote glimlach op zijn gezicht.

“Er zijn al zoveel spullen. Als ik er zo nodig iets aan toe moet voegen, dan wil ik optimisme verspreiden. Het is mijn natuurlijke reactie om op creatieve wijze tegenwicht te bieden aan het negatieve.”

“Ik winkel niet, ik kijk niet op blogs en ik lees geen modetijdschriften. De zogeheten trendwatchers kijken eerder naar mij dan dat ik naar hen kijk.”

Antoine’s atelier bevindt zich in één van de rijzige gerenoveerde pakhuizen aan het IJ. Antoine opent de deur en leidt me binnen in zijn atelier: een grote ruimte met daarachter een klein magazijn.

In het werk van Antoine gaat het om mode en design. Kernwoorden: grafisch, visueel en inhoudelijk. Ter inspiratie maakt hij schetsen waar ruimte, kleding en architectuur samenvloeien. Hij heeft er honderden gemaakt. Aan de rechterwand van zijn atelier zijn er enige tientallen tegen de muur geprikt. Het belangrijkste, zegt hij, is de glimlach. “Er zijn al zoveel spullen. Als ik er zo nodig iets aan toe moet voegen, dan wil ik optimisme verspreiden. Het is mijn natuurlijke reactie om op creatieve wijze tegenwicht te bieden aan het negatieve.”

Looong Sleeve

In het midden van zijn atelier staat een grote werktafel, voorin een paspop met een jurk met horizontale strepen en links van ons een grote kist waarin zich de ‘Looong Sleeve’ blijkt te bevinden, een sweater met mouwen langer dan een voetbalveld (>130 meter), die in 2015 in Museum Boymans van Beuningen in de tentoonstelling ‘The Future of Fashion is Now’ te zien was. Bezoekers liepen onder, tussen en langs de met touwen opgespannen mouwen. Een groot succes: in drie maanden bezochten 83.000 mensen de expositie.

Terwijl Antoine thee inschenkt zie ik tegenover me aan de muur een grote foto van een model met een jurk met een zwart-wit visgraatpatroon dat zich over de hele vloer voortzet. Het is een bekend project van Antoine, ‘The Wooden Floor Dress’. Hij ontwierp het voor de omslag van een glossy magazine in het kader van een expositie over moderne kunst. Antoine: “Ik heb de vloer letterlijk ‘opgelicht’ en het de status van een jurk gegeven.”

Optische illusie

Achterin het atelier, waar assistente Maxime stoffen aan het bewerken is, staat een paspop met een soortgelijke jurk, die zich over de vloer uitstrekt. Ditmaal zijn het geen rechthoeken, maar pijltjes, duizenden pijltjes. Antoine: “Dit is mijn project voor Forbo. Als je de jurk van veraf bekijkt zie je iets abstracts, een soort ruis die je op een leeg tv-scherm kunt zien. Als je dichterbij komt, zie je een nieuwe laag. Je ziet pijltjes die ergens naar wijzen. Je beweegt je door een ruimte, je gaat er in, volgt een traject, en kunt er ook uit. Het sluit aan op het concept van mijn ‘Lenticular Dress’, een jurk die er anders uitziet als je even vanuit een andere hoek kijkt, je kent het wel van ansichtkaarten. Het is een optische illusie. De vloer lijkt op een jurk en de jurk lijkt op de vloer. Maar stiekem loopt de textiele jurk over in het Flotex-materiaal van Forbo.”

Mode heeft de kracht je lichaam, geest en zelfs je omgeving te beïnvloeden, aldus Antoine. Mode hoeft helemaal niet lekker te zitten of draagbaar te zijn om zijn kracht te behouden, zegt hij. Het strekt zich uit tot voorbij het lichaam. De ruimte rondom kleding is net zo belangrijk als de kleding zelf. Het project met Forbo voelde voor hem dan ook als een natuurlijke samenwerking.

Op blote voeten

Het illusoir effect van zijn nieuwe jurk hoopt hij ook te bereiken met de vloer die hij voor Forbo ontwierp. “Een vloer gaat niet alleen over waar wij ons bevinden, maar misschien nog wel meer over beweging en het op avontuur gaan. Mensen ontdekken het patroon, die pijltjes en worden even vertraagd. Misschien verandert de richting van hun gedachten. Dat zou een mooi effect zijn. Dat mensen zich bewust zijn ín de ruimte. Dat is positief, want hoe vaak zie je niet dat mensen in een ruimte zijn en tegelijkertijd er niet zijn omdat ze naar hun schermpje staren.” 

Antoine heeft iets met vloeren. Thuis loopt hij altijd op blote voeten. Hij vindt het fijn om ‘materie’ te voelen, zelfs natuurlijke materie als gras. Laatst bracht hij een weekend door met vrienden in Drenthe en vond niets fijners dan met zijn blote voeten door het gras te lopen. Dat doet hij vaker. Als fervente voetballer loopt hij nogal eens op de grasmat, soms natuurlijk gras en soms bijna natuurlijk  kunstgras. Maar dan wel op voetbalschoenen.

De Arrow

Met trends is Antoine naar eigen zeggen niet bezig. “Ik winkel niet, ik kijk niet op blogs en ik lees geen modetijdschriften. De zogeheten trendwatchers kijken eerder naar mij dan dat ik naar hen kijk. Het is me vaker overkomen dat ik iets bedacht en dat ik later zie dat merken het oppikten en zij er wel geld mee verdienden”, zegt Peters met een glimlach.

Hij laat me een vierkant stukje vloerbedekking, het Flotex met zijn ontwerp erop zien. Ik zie een rubberachtige onderlaag en het patroon aan de bovenkant in een meer stofachtige bovenlaag. De printkwaliteit is hoog. Het was een van de moeilijkste opdrachten die Antoine ooit kreeg, zegt hij terugkijkend. Hij werd totaal vrijgelaten.  De ‘Arrow’, zoals zijn ontwerp heet, komt er in vier variaties:  Marble (zwart-wit) , Gravel (grijs-rood) , Velvet (bordeaux-rood) en Flood (duotone blauw). Antoine: “De vloer is de basis. Als die goed is, kan een ruimte gaan ‘leven’.

 

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 1