#kunstenaars voor Forbo: Sigrid Calon

Sigrid Calon heeft een eigen beeldtaal ontwikkeld die je meteen herkent. Het begon allemaal met een borduurpatroon. Ze zag dat het potentie had, maar zocht naar de juiste techniek. Toen ze die eenmaal gevonden had dankzij de nieuwe ontwikkelingen in de risografie (de state-of-the-art stencilmachinerie) ging het snel. Vele van haar toepassingen kregen wereldwijd weerklank.

“Vaak wordt een vloer neutraal ingevuld. Dat is praktisch. Je kunt de ruimte dan vullen met meubels, dingen aan de muur, etcetera. Maar benader je de vloer als een autonoom gegeven (…) dan vul je daar de hele ruimte mee.”

“Als tiener had ik een vriendinnetje waarvan de ouders in hun huis zwart marmoleum hadden. Daar was ik van onder de indruk: een supermodern, strak interieur.”

Sigrids atelier bevindt zich in een voormalige school ten noorden van de spoorlijn in Tilburg. De lange kapstok hangt nog op de gang. Haar lokaal is groot en hoog, het meubilair functioneel. En op de grond, jawel, marmoleum - een favoriete vloerbedekking voor scholen.

Zoektocht

Weer beneden, vertelt ze me haar verhaal. Sigrid studeerde textiel op de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg. Ze deed allerlei borduurprojecten. Alhoewel ze vervolgens graag autonoom kunstenaar was geworden, kon dat niet meteen. Ze hield er verschillende freelancebanen op na in het bedrijfsleven. Creatief ontwikkelen kon ze zich niet en raakte gefrustreerd. Toen ze het roer had omgegooid om voor zichzelf te beginnen werd ze zwanger en vervolgens sukkelde ze een paar jaar met haar lijf. Pas in 2005, tien jaar na de Academie, begon ze weer met de zoektocht naar haar ‘autonome ik’.

Boek

Sigrid: “Ik besloot alleen dingen te doen die interessant waren, die me verder brachten. Er kwam een prijsvraag op mijn pad van ‘De Brabantse Spelen’. Ik maakte, samen met de (verstandelijk beperkte) dames van de Vincentiusvereniging een XL-borduurwerk in een container. Ik was vanaf het begin gefascineerd door de beeldtaal die daaruit ontstond en de mogelijkheden die ik erin zag. Ik won de publieksprijs. Ik zit op de goede weg, dacht ik. Hiermee moet ik door.”

Na een artist-in-residence-verblijf in Eindhoven werd het borduren grafisch. Ze ging testen maken met de etspers, plaatjes laseren, zag dat het potentie had, maar zocht naar de juiste techniek. Op gegeven moment kwam ze terecht bij de Van Eyck Academie in Maastricht. Het hoofd van het lab, Jo Frenken, had het grafisch lab opengesteld voor buitenstaanders.

Drie weken lang voerde ze alleen maar testen uit. Op een minimaal raster ging ze volgens de principes van het borduursteken lijnen tussen punten trekken. Acht kleuren had ze geselecteerd. In de zomer van 2012 maakte ze een reeks ontwerpen, en daarna huurde ze een machine in Frenkens lab om een boek te drukken. Dat boek kreeg de titel To the extend of / \ | & –.

Acht kleuren

Sigrid had een heel onderzoek gedaan naar vorm en kleur binnen dit raster. Met de acht kleuren kon ze 28 combinaties maken. “Ik dacht: het is gelukt! Dit is wat ik wilde.” Ze ‘drukte’ 420 boeken, met 120 verschillende composities. Er was een uitleg van de spelregels, maar verder geen tekst. Maar toen moest het boek ook nog aan de man gebracht worden.

Via een oproep op Facebook kwam ze bij de designbeurs Salone del Mobile in Milaan. “We leggen het wel op een tafeltje”, zeiden ze. Beter is om zelf er bij te zijn, dacht Sigrid. De reacties waren overweldigend. Mensen bleken weg te zijn van haar speciale beeldtaal. Het balletje ging rollen. Ze verbaast zich er nog steeds over. Bestellingen tot aan Canada en Israel aan toe.

Ze ging naar de kunstboekbeurzen van Basel, Londen en Berlijn. Shannon McCain, de curator van Printed Matter uit New York, vroeg haar naar New York Art Book Fair te komen, en als dat niet lukte, toch wel naar de L.A. Art Book Fair. Dat laatste deed ze. Ze had vijftien boeken bewaard en die waren in twee dagen weg. Naast de boeken verkocht ze ook een aantal prints, genummerd en gesigneerd, in een oplage van vijftig. Diverse bibliotheken kochten het boek, Museum Boymans Van Beuningen kocht een doos met haar werken.

Vloer als autonoom gegeven

En dan is er de spin-off. De zonnebrillen op haar werktafeltje, een opdracht van een Italiaanse firma, zijn daar een voorbeeld van. Ze deed ook het ontwerp van twee Swatchhorloges, met achter de wijzers een roterend plaatje dat er telkens anders uitziet. En verder zijn er galeries, weverijen en fabrieken van Calabrië tot aan Japan die met haar willen samenwerken.

Ze vindt het interessant maar let er vooral op of ze bij een mogelijk project haar autonome kwaliteit kan behouden. Vanuit deze houding heeft ze ook op het verzoek van Forbo gereageerd. Wat haar vooral trekt was hoe je anders met een vloer kunt omgaan. “Vaak wordt een vloer neutraal ingevuld. Dat is praktisch. Je kunt de ruimte dan vullen met meubels, dingen aan de muur, etcetera. Maar benader je de vloer als een autonoom gegeven, zoals ik bijvoorbeeld deed in het project Stormlicht in kunstcentrum Willem III in Vlissingen, dan vul je daar de hele ruimte mee. Dan kun je de ruimte meer de ruimte laten, de leegte omarmen.”

Compositie

Uitgaande van haar visuele beeldtaal kijkt ze vooral naar de compositie van een tapijt in plaats van naar het patroon alleen. Met een tapijttegel kun je verschillende mogelijkheden herhalen. Ze laat het me zien op het computerscherm. De ene keer omgedraaid, de andere keer verspringend. Het geeft een zeer gevarieerd resultaat.

Bij de naam Forbo en marmoleum komen meteen de herinneringen bij haar op. “Ik ben geboren in 1969. In de jaren zeventig was de zitkuil populair. Die hadden wij ook, in een nieuwbouwwijk in Eindhoven, bekleed met paars marmoleum. Daar heb ik veel in gespeeld. Als tiener had ik een vriendinnetje waarvan de ouders in hun huis zwart marmoleum hadden. Daar was ik van onder de indruk: een supermodern, strak interieur.”

Haar Flotex-ontwerp voor Forbo heeft ze in vier kleurstellingen uitgevoerd. Ze heeft – zoals ze altijd doet – de grenzen opgezocht. De mensen kunnen het zelf thuis bekijken op hun scherm.

Circa:
Nee

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 1