Van een oud vrouwtje geweest

Op nieuwjaarsdag kreeg ik binnen tijdsbestek van een half uurtje de beste wensen van buitenlanders uit vier landen. Marokko, Turkije, Iran en Bulgarije. Geert Wilders zou vast niet trots op me zijn, maar mij stemde het wel vrolijk. Vooral omdat ik door de ogen van al die verschillende ‘vreemdelingen’ een nieuwe kijk krijg op mijn eigen land en cultuur.

Saïd uit Marokko leerden we kennen een paar jaar terug, toen hij ons rondreed door zijn land. Van Marrakech tot Sahara, cultuurschok op -schok. Vrouwen in kleurrijke kleding omringd door flarden al even aantrekkelijk gekleurd wasgoed in een beek. Schilderachtig mooi, maar op de foto wilden ze niet. Berbermannen in helblauwe gewaden, nauwelijks contrasterend met de lucht maar wel degelijk met het gele zand (“voor de veiligheid, onze jassen noemen we wel ‘het kompas in de woestijn”) balancerend op een kameel.
Andersom probeerden we Saïd ook iets te vertellen over onze cultuur. Voor hem, geboren en getogen in een dorpje in het hoge Atlasgebergte, waren supermarkten een onbegrijpelijk iets.
Ooit was hij, samen met een toerist, in ééntje geweest. Het meest verbaasd was hij over de grote foto’s van honden en katten bij de schappen dierenvoer. De door mij verwachte verontwaardiging dat voor die beesten speciaal eten gekocht zou moeten worden, bleef uit. Saïd was verbouwereerd geraakt om heel iets anders. “Ik had geen idee dat je die dieren kon kopen in een supermarkt!”
We hebben nog steeds contact en hem uitgenodigd eens naar Nederland te komen. Ik ben nu al benieuwd wat hij zal denken bij het zien van een koeienposter bij het zuivelschap bij Albert Heijn.

Birgül is mijn Turkse taalvriendin. Ze woont al een paar jaar in Nederland, maar krijgt de taal maar niet in de vingers. Vooral grammatica is onbegrijpelijk voor als je – als meisje, afkomstig uit het verre oosten van je land – maar een paar jaar naar school bent geweest. Tot tien tellen, dat lukt nog net. Maar daarboven raakt ze het spoor volledig bijster. Drieëntwintig, vierendertig. Allemaal volslagen onlogisch. “Waarom zeggen jullie dat in de verkeerde volgorde?”
Het klinkt oprecht verontwaardigd. En eigenlijk heeft ze nog gelijk ook.
Twintigdrie, dertigvier… de Britten doen het beter.

Cijferproblematiek is niet het ergste wat parten speelde bij Danial. Mijn vroegere schoonzoon uit Iran zette hier dik zeven jaar terug voet op Schipholbodem, zijn engineersdiploma op zak. Voor drie weken zou hij komen, om te helpen bij het bouwen van een website voor een Iraans radiostation. En om eens een kijkje over de grens te nemen. Die drie weken werden een structurele status. Thuisvoelen deed hij zich best snel in Nederland, maar maandenlang bleef hij zich verbazen over dat stemmetje aan het einde van de lopende banden op de luchthaven.
“Mand Yo Set”. Dat Nederlanders (nou ja, vele) best bereid waren om andere talen en culturen te omarmen, had Danial wel gehoord. Maar waarom in vredesnaam die tekst in het Chinees?
Zelfs voor mij is het nu lastig geworden om nog het te horen: “Mind your step.”

Bijna twee jaar woonde hij bij ons in huis, de Bulgaarse jongen die vroeger met onze dochter heeft gecorrespondeerd, en bij een eerste bezoek aan ons gezin zo’n klik had dat hij een paar jaar later terugkwam om hier te studeren. Inmiddels woont hij alweer vier jaar in Amsterdam en is behoorlijk ingeburgerd. “Twee halen, één betalen”, “korting”, “aanbieding”. De Nederlandse besparingsregels kent hij als zijn broekzak. Hij spaart zelfs de zegeltjes van de koffie.
Gisteren kocht hij een nieuwe-tweedehands fiets, via Marktplaats.
“Nog als nieuw. Van een oud vrouwtje geweest,” vertelde hij later trots door de telefoon wat de verkoper hem had verteld om de vraagprijs kracht bij te zetten.
Ik moest lachen toen hij me later die avond via whatsapp een foto van zijn succesvolle aankoop stuurde. Want er bestaan best stoere oude dames, maar dat er eentje heeft rondgereden op zo’n race-achtige tweewieler met sportstuur… dat lijkt me toch een beetje onwaarschijnlijk.
Een vreemde taal goed leren verstaan is zoveel meer dan louter de woorden.

 

Circa:
Nee

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0