In 1790 gaf Tjaerd Anthony van Iddekinge, directeur van de koloniale Sociëteit van Suriname, opdracht tot het bouwen van het pand aan de Herengracht n.40. Het ontwerp was waarschijnlijk van Jacob Otten Husly. De voorgevel van het pand is strak en sober. Het is gebouwd in de neoclassicistische stijl, geïnspireerd door de Oudheid. Alleen de dakrand kreeg decoraties. De ingang op straatniveau, nu doodgewoon, was voor de 18e eeuw een radicaal nieuw concept. Het interieur was oorspronkelijk gedecoreerd met stucwerk en behangschilderingen van Jurriaan Andriessen.
Nieuwe residenten
Lang heeft Van Iddekinge niet genoten van zijn woning. In 1808 werd het gebouw verkocht aan de Franse regering van Nederland. Twee jaar later trok de Franse gouverneur-generaal Charles-François Lebrun in het pand, de hoogste Franse functionaris in Nederland. Hij woonde er tot hij het land moest ontvluchten in 1813.
Na Lebrun vestigde de Nederlandsche Handel-Maatschappij zich in het pand, de eerste keer dat een woning aan de Herengracht tot een kantoorpand werd omgevormd. De maatschappij werd in 1824 door Willem I opgericht om de Nederlandse economie te bevorderen, en zou een belangrijke rol gaan spelen in de handel met Nederlands-Indië. In 1858 vertrokken de zakenlui weer, naar het grotere pand aan de Herengracht 466.
Sinds 1996, na een grondige renovatie, is het pand in gebruik als luxueus appartementencomplex.
