Ze msn’en, mailen en sms’en de hele dag

(2000-2007) In het nieuwe millennium wordt al na één jaar een diep litteken gezet. Op 11 september 2001 boren twee passagiersvliegtuigen zich in het World Trade Center in New York. De gevolgen hiervan zijn ook in Nederland te merken. In bepaalde Amsterdamse stadswijken wordt het onrustiger. Op een paar incidenten na blijft het echter rustig. Burgemeester Job Cohen ‘houdt de boel goed bij elkaar’. Casa kan zich niet onttrekken aan de dalende toeristenstromen na 11 september. Toch is de situatie van het hotel gezond: goed management heeft ervoor gezorgd dat het bedrijf wel tegen een stootje kan. Bovendien is Amsterdam nog immer hét toeristische centrum van Nederland. In het Rembrandtjaar 2006 wordt een recordaantal museumbezoeken gehaald. Luchthaven Schiphol breekt wederom het record buitenlandse aankomsten. De hotelsector profiteert daarvan. En de studenten in Casa? Die maken zich niet druk. Ze hebben een kamer in Amsterdam, zitten draadloos op internet en luisteren naar hun iPod.

Geoliede machine

In de hotellerie in Amsterdam weten mensen waar Casa staat, dat het ‘iets is met hotel en studenten’, maar ze hebben geen idee hoe het in elkaar zit, hoelang het bestaat en dat het een stichting is. Hans Vugts, die in 2005 het stokje overneemt van Marianne van Meurs en voor Golden Tulip heeft gewerkt, zegt: ‘Ik was met name verrast door hoe het gerund wordt, de functie van het bestuur en hoe zo’n organisatie al tientallen jaren op basis van dezelfde formule kan bestaan. Het heeft een goede bezetting zónder dat er heel veel aan publiciteit en marketing wordt gedaan.’ Casa is dus een geoliede machine. En dat klopt. Iedere medewerker weet precies wat hij op welk moment moet doen. Een kwestie van veel ervaring. Vugts: ‘Bij mijn eerste wisseling van hotel naar studenten – ik was pas één maand in dienst – stond ik te kijken hoe makkelijk alles ging.’

Power Point

Waar de nieuwe directeur ook van staat te kijken, is de manier waarop de studentbewoners leven. Het stereotype beeld van vooral feestvierende studenten moet worden bijgesteld. De meeste studenten zijn behoorlijk op zichzelf gericht. Bezig met studie en bijbaantjes om financieel het hoofd boven water te kunnen houden. Ze komen het gebouw in met bijna altijd een koptelefoon op of een oortje in. Muziek aan en telefoon binnen handbereik. En ze zijn nog niet op hun kamer of de computer staat al aan. Vugts: ‘Ze chatten, mailen en sms’en de hele dag. Dat is ongelofelijk. Er is veel minder sociale actie in het gebouw dan ik had verwacht. Natuurlijk wordt er hier en daar wel samen gekookt, en er zijn ook wel borrels in de keuken of bijeenkomsten, maar het is allemaal veel individualistischer dan in mijn tijd.’ Sommige bewoners komen bijna nooit in de keuken, want ze hebben een magnetron. Kortom, het leven in Casa anno 2007 ziet er wel iets anders uit dan in vorige periodes. De kunst is natuurlijk om daarbij aan te sluiten. Nieuwkomers een boekje met informatie over Casa geven werkt niet meer. Dat wordt niet gelezen, terwijl er toch handige zaken in staan. Bijvoorbeeld dat iedereen een eigen brievenbus heeft. Vugts: ‘Laatst kwam een bewoner daar pas na een jaar achter…’ Een Power Point presentatie geven op een voorlichtingsbijeenkomst voor nieuwe bewoners werkt volgens Vugts wél. ‘Er werden ook leuke vragen gesteld.’ Inmiddels is er ook een database in Excel met alle e-mailadressen en mobiele nummers van de bewoners. E-mailadressen voor praktische zaken – behalve juridische waar je een handtekening voor nodig hebt – en mobiele nummers voor noodgevallen.

 Studentenhuisvesting moet betaalbaar zijn

‘Het inkomen van studenten is laag. Het gemiddelde inkomen is circa 700 euro en daarvan geeft de student tussen de 35 en 40 procent uit aan woonlasten. De woonlasten stijgen snel. Dit is vooral het gevolg van de stijging van de zogenaamde bijkomende woonlasten. Dit zijn de kosten voor energie en water, de heffingen van de overheid en organisaties als het Hoogheemraadschap. De beurs houdt geen gelijke tred met deze stijging en aangezien de Nederlandse student niet graag leent, leidt die stijging tot meer betaald werk door studenten. Inmiddels werkt een student al meer dan tien uur per week en dat heeft studievertraging tot gevolg. In 2004 was er een achterstand van zeventien procent op de geprogrammeerde studielast. Het blijkt dat de studievoortgang van studenten die niet werken hoger is,’ aldus KenCes, het kenniscentrum studentenhuisvesting.

Automatische incasso

Mensen aanschrijven die aan de beurt zijn voor een kamer en huuropzeggingen verwerken... Dat is vooral de taak van Dora Mual, secretaresse/bewoningszaken. Augustus/september is een heel drukke periode. Het hotelseizoen loopt dan af en de studenten komen eraan. Administratief moet er veel werk worden verzet. 400 bewoners ‘bijhouden’ is niet zozeer moeilijk, als wel bewerkelijk. Tot voor kort konden studenten hun huur nog contant betalen aan de balie. En dat deden er ook veel. Daar is inmiddels wat aan gedaan. Nu betaalt iedereen zijn huur per automatische incasso. Voor Jeroen Diepeveen, die sinds april 2007 alle financiële bewegingen bij Casa nauwlettend in de gaten houdt, is het werk als controller ‘even iets anders dan ik gewend ben. Ik kom uit de hotelbranche, dus de studentenadministratie met bijvoorbeeld huurtoeslagen is helemaal nieuw voor mij. Maar de bedoeling is om de twee aparte systemen die er nu nog zijn, op korte termijn te integreren in één systeem. We gaan studenten steeds meer zien als gasten.’ In het hotelseizoen huurt Casa zelf de tijdelijke krachten in. In die periode heeft de financiële administratie het heel druk met het opmaken van de contracten en de salarisverwerking. Dat is natuurlijk een kostenplaatje. Zo kan het bedrijf alles zelf in de hand houden.

‘Voor 85 euro per nacht slapen toeristen de komende maanden in dezelfde kamer waar vorige week nog posters van Jiskefet en Costa! aan de muur hingen. De bier- en wijnvlekken zijn verdwenen om plaats te maken voor een keurig nette tweepersoons kamer. Studieboeken zijn vervangen door reisgidsjes. Tot in oktober de eerste studentenfeestjes worden gehouden. Minstens driekwart van de studenten keert na de zomerperiode weer terug. Het is weliswaar gedoe, maar de studenten hebben het er toch graag voor over. 237 euro, kamer 19m2 met eigen televisie, douche en telefoon. De keuken delen ze met twaalf anderen’, aldus het Amsterdams Stadsblad, 2002. [leuke tekst/op collagepagina in originele, gescande vorm?]

A la carte

De bewoners veranderen, de gasten ook… Kwamen er vroeger vooral groepen en stonden er soms wel twintig bussen voor de deur, nu wordt Casa steeds meer door individuele hotelgasten bezocht. Ruim zeventig procent komt op eigen gelegenheid. Ze reserveren via internet. Allemaal verschillende gasten met hun eigen plan. Vugts: ‘Dat geeft uiteraard meer werk, maar is wel heel leuk. Je hebt veel meer contact met individuele gasten dan met een groep. Met een groepsleiding regel je alles in één keer. Nu moeten we veel meer mensen te woord staan en aan de balie bijvoorbeeld uitleg geven over de stad, de toeristische attracties en het openbaar vervoer. Maar het heeft ook voor het restaurant gevolgen. Daar wordt nu veel meer à la carte gegeten.’ Voor Daniël van der Spree, chefkok, zit de uitdaging in het bedenken van ‘slimme’ groepsmaaltijden – aantrekkelijk qua prijs voor de klant én Casa zelf – en de handen vrij hebben om je te richten op de individuele gasten. ‘Gelukkig kun je groepsmaaltijden lang van te voren plannen. In de zomermaanden werken we met een cyclus van ongeveer zeven à acht dagen.’ 

Jan Witter, chef technische dienst sinds 1978: ‘Omdat we van tijd tot tijd met diefstal van tassen en andere ongeregeldheden werden geconfronteerd, zijn we zo’n tien jaar geleden gestart met camera’s. Wij hebben monitoren staan en zo houd ik toezicht. Die camera’s hangen overal, behalve waar de studenten wonen. Zo’n nieuwe taak maakt het werken leuk. Een andere nieuwe taak is het onderhouden van draadloos internet. Net een paar jaar van de grond. Studenten en hotelgasten kunnen daar gebruik van maken. Natuurlijk is het technisch beheer mijn hoofdtaak. Het onderhoud van het gebouw. Maar met de nieuwbouw op komst wordt dat steeds minder.’

Uitdaging

Mensen komen naar Casa omdat de prijs/kwaliteitverhouding en de service goed zijn. De gasten vormen een doorsnee van de maatschappij. Léonie van der Maale-Esters, sales & marketing manager: ‘Het is een mix, met de nadruk op jongere mensen, maar we hebben ook gezinnen, stelletjes, oudere mensen. In het begin van het seizoen hebben we vooral jonge mensen, in juli en augustus de échte toeristen en in september de congresgangers.’ Maar de markt moet elk jaar opnieuw flink worden bewerkt. Door beurzen te bezoeken in binnen- en buitenland – vaak samen met het Nederlands Bureau voor Toerisme & Congressen (NBTC) – en acties te houden op de diverse boekingssites. De Nederlandse touroperators weten Casa wel te vinden, maar in het buitenland moet het bedrijf steeds weer om aandacht vragen.

Rond 2000 ontstaat het idee om Casa ‘op nieuwe grond’ voort te zetten. Jaap van Balen, lid Dagelijks Bestuur: ‘In dit gebouw zijn een aantal dingen versleten. Er wordt aanmerkelijk meer energie verbruikt dan veertig jaar geleden. De verwarming is oud en begint hier en daar te lekken.’ Aanvankelijk is het plan om zelf een nieuw gebouw te laten bouwen. Dit blijkt financieel niet mogelijk. Casa besluit om met bouwontwikkelaar BPF Bouwinvest in zee te gaan. BPF gaat een nieuw hotel annex studentenflat bouwen en vervolgens verhuren aan Casa. Vanaf 2009 heeft Casa een permanent hotelgedeelte en dat geeft het bedrijf een toegevoegde waarde. Er kunnen bijvoorbeeld ook meerdaagse conferenties worden aangeboden. Vugts: ‘Je hebt dus extra mogelijkheden. De touroperators en klanten kunnen niet wachten. Ik denk dat de concurrentie dit niet beseft. Die zullen wel voor een verrassing komen te staan. We moeten alleen wel zorgen dat er niet teveel kinderziektes in het gebouw zitten en dat de organisatie meteen vanaf de eerste dag goed staat. Er moeten natuurlijk mensen bijkomen, maar die kunnen we de maanden ervoor al hier inwerken. De service moet direct goed zijn. Ik verwacht dat de nieuwe Casa een groot succes wordt.’

Van Meurs: ‘De wachtlijsten nemen wat af, we merken dat er in Amsterdam nu meer mogelijkheden zijn voor studenten. In een jaar tijd zijn er 2000 kamers bijgekomen. Bijvoorbeeld in de vorm van containerwoningen. We zijn daar wezen kijken en het ziet op zich goed uit, maar de locaties zijn niet zo leuk… Aan de andere kant van het IJ en hier dichterbij tussen de Hells Angels en de Bijlmer bajes. Wij zien dit niet als een bedreiging, we denken dat wij een andere vorm van huisvesting bieden… Gemiddeld wonen studenten hier ruim twee jaar, dan verhuizen ze naar elders in de stad.’

 Hans Vugts, directeur 2005-heden:

‘In 2004 belde Marianne van Meurs me op om te polsen of ik interesse had om haar opvolger te worden bij Casa. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet in eerste instantie aan Casa had gedacht als nieuwe uitdaging. Ik was wel op zoek naar iets anders. Ik had in totaal twaalf jaar voor de Golden Tulip organisatie gewerkt, die in 2000 is overgenomen door NH, een Spaanse hotelketen. Ik kende Casa alleen niet goed. Ja, mijn jongere broer had hier ooit stage gelopen vanuit de hotelschool, en ik had wel eens dekens van Marianne geleend, maar verder… Toen heeft ze me uitgenodigd voor een vrijblijvend gesprek en heel veel dingen verteld die ik niet wist. Ook over de nieuwbouwplannen. Ik ben erover na gaan denken en werd steeds enthousiaster over dit unieke bedrijf. Ik heb een aantal gesprekken gehad, ook met het bestuur, en op een gegeven moment zijn we rondgekomen. Bijzonder aan Casa is dat het bestuur op afstand meekijkt. Het verbaast me dat je als directeur zoveel vrijheid hebt. Je moet ze wel bij zaken betrekken, maar het is niet zo dat ze je de hele tijd willen controleren. En als er iets is, krijg je steun. Natuurlijk kijken ze naar de cijfers, naar de studenten, maar het komt meer van deze kant dan dat zij bemoeienis zoeken. Heel bijzonder én waardevol. Dat had ik niet in mijn vorige baan. Daar kon je niets doen zonder toestemming van het hoofdkantoor. We kijken natuurlijk erg uit naar het nieuwe pand. Een mooi nieuw product, heel veel vergaderzalen… Ik heb er heel veel zin in!’