Lulu Wang's Nederland: # 10 Melkboer

Melkboer

Ik opende de koelkast, Coca-Cola en Sprite, kaas en ham, penen en appels, melk en yoghurt. Dat was waar ook. Rick had mij gewaarschuwd. Geen boodschappen doen in de komende dagen, hoor. Hij had het voor mij gedaan. Mijn maag zat nog vol met de vliegtuigkost, maar ik zette toch een pannetje op het vuur en warmde melk op. Romig smaakte die! Precies zoals moeder mij voorgespiegeld had toen ze van Amsterdam thuis in Beijng kwam.

De melkboer had beslist geen straal water aan de melk toegevoegd, proefde ik. Heel anders dan zijn Chinese collega’s. Yan, een vriendinnetje van mij, kwam elke ochtend gapend naar onze middelbare school omdat ze haar vader iedere avond tot in de kleine uurtjes moest helpen. Ze goten een vijfde van de melk uit de fles en vulden de vrijgekomen ruimte met kraanwater. Geen hond die het merkte, hoopten ze. Zo nuttigden haar opa en oma, broertje en zusje dit dure babyvoedsel gratis en voor niks. Oplichters waren het.

Hoe Coca-Cola en Sprite mij ook uit de tent probeerden te lokken, vanuit de geopende koelkast, ik liet ze staan. Frisdrank bedierf niet zo een-twee-drie. Ik zou ze bewaren voor mijn zwakke momenten. Als ik mijn thuisfront miste, bijvoorbeeld. Dan zou ik er een slokje van nemen, als troostdrank. Bovendien, ik was een net meisje en lustte geen luxeartikelen! Nou ja, dit had ik tijdens mijn BA- en MA-studies onze Amerikaanse en Britse gastdocenten voorgehouden. Het was een publiek geheim dat sommige vrouwelijk studenten van mijn jaargang zich door onze buitenlandse docenten lieten zoenen alleen maar omdat ze in ruil ervoor een glas Cola of Sprite aangeboden kregen. Afgelikte boterhammen waren het.