The Body Link, deel 1, in Red Stamp Art Gallery

Afgelopen zaterdag was ik bij de opening van de expositie The Body Link in de Red Stamp Art Gallery. Een zevental artiesten uit vier landen, uitgenodigd door galeriehoudster Sonia Arata, toonden hun video- en fotokunstwerken.

Zeven artiesten die hun onderzoekende blik op het universele thema lichaam wierpen, het leverde interessante resultaten op. Soms moest je een QR code gebruiken om het werk goed te zien, in andere gevallen kon je via een koptelefoon videobeelden volgen en in een geval kon je er ook nog een rood-groene 3D bril bij opzetten.

CodeLife

De kunstenaars kwamen uit Italië, Frankrijk, Japan en Nederland. Via het lichaam werd de geest verkend, het menselijk bewustzijn. Bij Virginia Monteverde zagen we gezichten en bovenlijf van zes personen, mannen en vrouwen die op de plaats van hun hart een zwarte stempel hadden. De twee linker personen, een man en een vrouw, bleken de 80 al gepasseerd te zijn. Dat zou je niet meteen gezegd hebben. Het was een QR code. In 30 seconden ging het hele leven van de persoon voorbij. ‘CodeLife’ heette het project.

Engel

Lory Ginedumont, die in Parijs en Nice woonde, had foto’s van zichzelf als engel, met echte vleugeltjes, die zij beetje voor beetje afwierp.  “Ik wil geen engel meer zijn”, zei ze ter toelichting. Kennelijk wilde ze af van hooggestelde verwachtingen van anderen, die ze ooit tot de hare had gemaakt. Ze wilde zichzelf zijn. Ter verduidelijking zei ze dat ze geen ‘gevallen engel’ was, dat was weer een ander verhaal van rebellerende engelen die onder leiding van Satan God verlaten hadden.

Tactiele communicatie

Jean Sadao, In Italië en Japan opgegroeid (vader Italiaans, moeder Japans) toonde blokjes videofragmenten om een nieuwe manier van communicatie te illustreren: tactiele communicatie, communicatie niet zozeer met woorden, maar met het lichaam. Het deed me denken aan de gebarentaal van doven. Maar bij Sadao werden niet alleen de handen, maar het hele lichaam ingezet. Sadao lichtte toe dat hij door zijn dyslexie zich was gaan focussen op hoe je toch kon communiceren als je het niet op de eerste plaats met woorden kon/wilde. “Ik heb in Japan en In Italië op school gezeten, en beide talen heb ik niet tot de finesses leren beheersen.”

De geboorte van Venus

Dan waren er interessante films van Armidi Gandini, een vrouw die in een zee van water met armen en benen zwembewegingen maakte, wat niet leidde tot het bereiken van het wateroppervlak, Sara Tirelli over een vrouw in een bovenwoning in een Italiaanse binnenstad, waarbij we een rood-groen 3D brilletje moesten opzetten, Marilena Vita, met drie vrouwsilhouetten in een witte vervallen kelderruimte en tenslotte Ellen Schippers, met een triptiek, waarin in het centrale deel ook een soort engel te zien was, het was ‘De geboorte van Venus’.

Binnenkort gaan we er nader op in via interviews met Virginia Monteverde, Lory Ginedumont en Jean Sadao.

Afbeeldingen

1) Enkele onderdelen van de tentoonstelling THE BODY LINK - FIRST PART, Red Stamp Art Gallery, Amsterdam, 2 – 3) : Armida Gandini, "Pregnant Silence", video, 2008, 4 – 5) Lory Ginedumont, foto-installatie "J'ai pas envie d'etre un ange", 2017, (geheel en detail, 5 > Foto: Elisa Superbi, 2018),  6 – 7) Virginia Monteverde, foto-series "CodeLife - The Artists" (geheel en detail), 2015/2018, 8 – 9) Jean Sadao, "The Multi-sensory Impossibility of a Worm", video, 2017, 10) Ellen Schippers, met het werk "The Birth of Venus", triptiek, 2012, 11 – 12) Sara Tirelli, "Picnolepsy", video, 2010, 13 – 14) Marilena Vita, "Non essendo è", video, 2015

http://www.redstampartgallery.com/

 

Datum:
19 mei 2018 / 16 juni 2018
Type activiteit:

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0