De grote Suriname tentoonstelling nu echt open

Afgelopen donderdag was de perspresentatie van de grote Suriname tentoonstelling in de Nieuwe Kerk. Voor een enorm metershoge afbeelding van het Surinaamse oerwoud was een afbeelding van I Love Su te zien, ook wel bekend als het Srefidensie monument dat in Suriname te zien is in de buurt bij Fort Zeelandia. Daarvoor zaten een aantal personen die een belangrijke rol bij de totstandkoming van de tentoonstelling hadden gespeeld.

Ondertussen hoorde je het gezang van de Surinaamse vogeltjes. De tentoonstelling maakt een balans op na 45 jaar Surinaamse onafhankelijkheid. Er is een tijdreis in negen scenes en persoonlijke verhalen van 20 Surinamers, van hier en daar, komen aan de orde, vertelde Cathelijne Broers, directeur van de Nieuwe Kerk.

Banieren met Surinaamse taferelen

Broers: “Het is een tentoonstelling voor een groot publiek. Om de tentoonstelling heen is een stevig cultureel programma met lichte en zwaardere onderdelen, het onderwijs wordt betrokken en er is een mooi magazine.” 

Marlies Kleiterp, de coördinator van de tentoonstelling, wees op enige onderdelen: de flora en fauna tekeningen van Maria Sybilla Merian en haar dochters van planten en insecten, de Marrons, de bodemschatten, de rol van de familie en het welkom in Paramaribo. Caspar Conijn had enorme banieren van zo’n tien meter hoog ontworpen met Surinaamse taferelen.

Geuren en kleuren

Carl Haarnack, curator van de Buku Bibliotheca Surinamica collectie, had gezorgd voor bruiklenen van het papieren erfgoed. “Daarin kun je zien hoe mensen leefden in de koloniale tijd. Rita Tjien-Fooh, directeur van het Nationaal Archief Suriname, was verantwoordelijk voor authentieke immigratie documenten van onder andere Chinezen, Hindoestanen en Javanen. “Je krijt een nieuw perspectief op de immigratie. Je krijgt een aardig beeld van het koloniaal verleden.” Christine Henar, directeur van het Koto Museum in Paramaribo, had een vijftal kotomisi’s meegenomen, die representatief waren voor de periode 1888 tot nu. Wayne Modest van het Tropenmuseum had met ruim 100 voorwerpen ruimhartig bijgedragen aan de tentoonstelling. “Zo’n expositie als deze is bijzonder, dat vindt niet zo vaak plaats. Ik sta nog steeds versteld van de creativiteit die in vele objecten zit.” John Leerdam van de stichting Julius Leeft! komt met een zestal “en waarschijnlijk meer”)  voorstellingen van ‘De Suriname Monologen’ met onder andere Anton de Kom, Johan Ferrier en Jopie Pengel (vanaf 28 oktober). En ten slotte Humberto Tan had een kinderboek geschreven over en Surinaamse ballerina. “Als ik met Suriname bezig ben, krijg ik altijd sterke gevoelens. De geuren en kleuren van Suriname nemen bezit van me. Het boek is gebaseerd op het leven van Gerda Zaandam uit Paramaribo.”

De tentoonstelling maakte de verwachtingen helemaal waar. Met een apparaatje dat je tegen een rond bord klikte kreeg je allerlei extra informatie.     

Maquettes van de plantagehuizen

Zo was er:

  • een precolumbiaans stenen masker van duizend jaar oud;
  • vijf originele uitgaven van de zeer rijk geïllustreerde boeken van Merian;
  • de groene galajapon die prinses Beatrix droeg tijdens de Onafhankelijkheidsceremonie;
  • het indrukwekkende kunstwerk van Marcel Pinas over de slachting in Moiwana met 39 stoelen met hoezen in rouwkleuren aan een lange tafel gedekt met 39 borden bedrukt met krantenartikelen over de ze oorlogsmisdaad;
  • De prachtige hoge banieren met Surinaamse taferelen van Bureau Conijn;
  • De persoonlijke interpretatie van regen in een Hindoestaanse atmosfeer van Razia Barsati;
  • De 21 persoonlijke verhalen in de audiotour;
  • De maquettes van de plantagehuizen;
  • De persoonlijke toelichting van Christine Henar van de kotomisi’s, in et bijzonder de boodschappen die werden afgegeven met draaien en plooitjes in het hoofddoek.

En zo kunnen we doorgaan. Het Grote Suriname Magazine heb ik inmiddels gelezen, mooie verhalen en prachtige illustraties. Het is een voorbeeldige tentoonstelling, die ongetwijfeld veel publiek zal krijgen. Ook de Surinamers daar kunnen met een gerust hart een ticket Schiphol aanschaffen om er kennis van te nemen. En als dat te duur is, hoeven ze niet te wanhopen. Er zijn plannen om delen van de tentoonstelling ook in Suriname te laten zien, hoorde ik tijdens de perspresentatie.

Afbeeldingen: Evert Elzinga  

https://www.nieuwekerk.nl/

Datum:
5 oktober 2019 / 2 februari 2020
Type activiteit:

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0