STADHUIS. Het oude stadhuis, thans gemeentelijk archief, werd gebouwd tussen 1345 en 1350; in 1543 werd het door brand geteisterd. Restauraties eind XIX en XX. Het bouwwerk, opgetrokken op een rechthoekige grondslag, bestaande uit twee verdiepingen, die gedekt worden door een zadeldak tussen topgevels; arkeltorentjes op drie hoeken en tegen de zuidwesthoek een aangebouwde toren, de z.g. schepentoren. Overvloedige toepassing van natuursteen voor de sierdelen; rijkbewerkte balustrade tussen de beide arkeltorentjes aan de westzijde, de westgevel is versierd met zes natuurstenen beelden van Johan Polet ter vervanging van de oorspronkelijke, die in het museum zijn ondergebracht. De beide topgevels zijn voorzien van een gewrongen pinakel. De schepentoren gaat na een omgang met kantelen van een rechthoekige op een achtzijdige grondslag over en wordt gedekt door een geestige opengewerkte spits. Inwendig een kelder met kruisgewelven; op de verdieping de schepenzaal met een gesneden portaal (1546) en een eiken wandbetimmering (1545) tussen twee korintische zuilen; verder een rijk gesneden schepengestoelte (1543-1545) van de hand van de stadstimmerman Mr Vrederick, een fraai gebeeldhouwde bergstenen schoorsteen van Colijn de Nole uit Utrecht en in het midden van de zaal een gebeeldhouwd eiken hekwerk. De zaal is gedekt met een houten tongewelf. In de schepentoren een met een stergewelf overkluisd vertrek voorzien van een eiken deur (1546) en van een ijzeren deur (ca.1300), afkomstig uit het roofslot Voorst.
Van het stadhuis (Oudestraat 133) bestaat het oudste deel uit een rijzig laat-gotisch bouwdeel met zadeldak tussen rijk versierde puntgevels met nissengeleding, pinakels en arkeltorentjes met ingesnoerde spits. Beide topgevels hebben een gedraaide toppinakel, die tevens als schoorsteenkanaal dient. De topgevel aan de zuidzijde is door een latere aanbouw grotendeels uit het zicht geraakt; hier bevindt zich nog wel een zonnewijzer uit 1615. Aan de oostzijde staat de Schepentoren, met een vierkante onderbouw, een omgang met kantelen en een achtzijdige bovenbouw bekroond met een zandstenen balustrade en een opengewerkte uivormige spits. Het gebouw gaat terug tot het midden van de 14de eeuw, maar na een felle brand in 1543 heeft men bij het herstel renaissance-elementen aan het gebouw toegevoegd. Van dit herstel dateren onder meer de overkragende, opengewerkte balustrade langs de dakranden en de balustrade van de Schepentoren. Twee verdiepingsvensters, het ene aan de voorzijde en het andere aan de achterzijde, hebben gesmede vensterkorven. Het gebouw heeft een souterrain met kruisgewelven. De bel-etage was vroeger toegankelijk via een bordestrap en deur in het midden van de voorgevel, maar deze zijn weggehaald bij de laat-19de-eeuwse restauratie. Naar plannen van P.J.H. Cuypers werden in 1894-1901 de noord- en de westgevel en in 1913-'15 de oostgevel en de Schepentoren aangepakt. De 15de-eeuwse beelden van de voorgevel verving men in 1933-'38 door nieuwe exemplaren van J. Polet. Net als de voorgangers stellen zij voor: Karel de Grote, Alexander de Grote, de Matigheid, de Trouw, de Gerechtigheid en de Barmhartigheid. De baldakijnen boven de beelden dateren van de restauratie. Boven het houten gewelf van de Schepenzaal werd in 1940 ter versterking een betonkap aangebracht. Aan dat gewelf en de kapconstructie daarboven, alsmede aan de balustrade van de voorgevel Kampen, Stadhuis, Schepenzaal en de spits van de Schepentoren zijn omstreeks 1979 nog restauratiewerkzaamheden uitgevoerd. In de toren hangt een klok uit 1499.
