Kabul Pasolini Mohamed

Fotocollagekunst van Kabul Pasolini Mohamed

Kabul Pasolini Mohamed (68) maakt fotocollagekunst. Vlak voor Kerstmis zocht ik haar op in Zandvoort waar ze een expositie had in Strandpaviljoen 5.

Kabul heeft een bijzondere afkomst. Ze is geboren in Phnom-Penh (Cambodja). Haar vader was Somaliër, haar moeder Vietnamese. In hotel Hoogland in Zandvoort vertelt ze kort over haar afkomst. Ik bekijk ook een gedeelte van haar fotocollages.

‘Mijn vader wilde het land, Somalië uit. Hij ging varen en op een van zijn reizen kwam hij in Vietnam. Daar trouwde hij een Vietnamese vrouw.  Mijn vader was streng islamitisch. Hij luisterde altijd naar de radio. Hij volgde de wereldpolitiek op de voet.’

Drie weken later

Drie weken later spreek ik opnieuw met Kabul, ditmaal in haar woning in de Amsterdamse Jordaan. De sfeerrijke woonkamer hangt vol met haar kunstwerken. Ik wil wat meer weten van haar afkomst en met name van haar relatie met Pasolini, die zo belangrijk was dat ze zijn naam overnam als een van haar familienamen. Haar officiële naam, ook op haar visitekaartje vermeld is: ‘A.H.D.P. Kabul Mohamed’. ‘De A staat voor Achmed, de voornaam van mijn vader, de H voor Hadji, een van onze familienamen, Hadji betekent letterlijk de heilige tocht naar Mekka, de D voor Dhulbahante, de naam van een van de bekendste families van Somalië, en de P ten slotte staat voor Pasolini.’  

Trotse vader

 Ik zie een foto van haar vader, een trotse, statige man. Op een andere foto zie ik een jonge Kabul met haar vader en moeder. Kabul staat er mooi op, haar haardos gaat in een vlecht langs haar gezicht. Op de muur zie ik een foto van haar drie knappe dochters.  ‘Een van mijn dochters heet ook Kabul. Ik heb vijf kleinzoons van hen’.

Kabul: ‘Mijn oma, de moeder van mijn moeder was ook Vietnamese, maar mijn opa, haar man, kwam uit India. Mijn vader was weeskind. We spreken nu over 100 jaar geleden. Er was oorlog geweest in Somalië en het land was in drieën verdeeld.  Er was een Engels, een Frans en een Italiaans gedeelte.  Wij zaten in het Engelse gedeelte. Mijn vader had een Engels paspoort. Zoals gezegd, hij was een jonge man die wat wilde met zijn leven en hij besloot te gaan varen. Hij voer op een vrachtschip en deed daar allerlei karweitjes. Dat deed hij een flink aantal jaren.  Hij is wel een paar keer de wereld rond geweest.  In Vietnam ontmoette hij mijn moeder en binnen korte tijd waren ze getrouwd.’

Naar Bonn

 ‘Ze kregen twaalf kinderen: vier meisjes en acht jongens. Alle twaalf zijn ze in het Westen terecht gekomen.Vijf jongens en drie meisjes leven nog. Ze leven over de hele wereld, in Amerika en in Europa.  Mijn  oudste broer ging in Engeland studeren. Hij volgde studies die hem diplomaat zouden maken.  Hij werd inderdaad diplomaat  voor Somalië in Duitsland, in Bonn.  Hij werkte als attaché bij mijn oom die Ambassadeur voor Somalië in West-Duitsland was. Die laatste zou later voor Somalië in Washington gaan werken en tevens het land in de VN vertegenwoordigen. Toen zijzelf naar het Westen ging, in 1964, ging ze als vanzelfsprekend in het huis van haar broer, de diplomaat wonen. ‘Mijn broer was heel streng voor mij. Ik mocht bijna niets. Ik wilde zangeres worden. Maar dat mocht niet van hem.  Uiteindelijk mocht ik wel journalistiek en persfotografie studeren. In 1965 kwam Kabul van Duitsland naar Nederland. Ze kreeg hier drie dochters.’ Die wonen alle drie in Amsterdam.’   

Pasolini

Wat grote indruk maakte en leidde tot een levenslange ideële verbintenis was haar ontmoeting met Pier Paulo Pasolini, de beroemde Italiaanse cineast. ‘Ik kwam hem in 1964 tegen in het vliegtuig. Ik reisde van Phnom-Penh naar Rome en vervolgens van Rome naar Parijs. ‘In de vlucht naar Parijs zagen we elkaar en hij sprak me aan. Ik vertelde hem dat ik naar Duitsland ging, naar mijn broer. Hij zei : ‘Kom naar Italië’. Hij was bezig met de film ‘Il Vangelo secondo Matteo’ , over het leven van Jezus.  Toen ik bij mijn broer kwam vertelde ik hem van de uitnodiging van Pasolini. Mijn broer, die net als mijn vader een  voorbeeldig islamiet was vond dat ik geen verder contact met Pasolini moest leggen. ‘ Hij is katholiek én hij maakt films.’  ‘Dat kon niet volgens mijn broer.’

Sindsdien bleef Pasolini altijd op de achtergrond aanwezig. Een paar jaar later dacht ik: ‘Ik moet naar Italië, naar Paulo. Maar die stap zette ik toen niet. Weer later vernam ik de gewelddadige dood van Pasolini op het strand van Ostia.  Mijn hart brak. Wij hadden een ideële band.’  Kabul laat mij een foto zien van haarzelf met haar haarstreng in een vlecht langs haar gezicht. ‘Dat beeld heeft Pasolini laten terugkeren bij Sylvana Mangano in ‘Oedipus Rex’. Pasolini is later ook naar Jemen gegaan. Dat was naar aanleiding van mijn verhalen in het vliegtuig over Jemen waar mijn vader naar toe was gegaan omdat een deel van zijn familie er zat. In het boek ‘Teorema’ dat naar aanleiding van de gelijknamige film verscheen, schreef Pasolini over ons afscheid na onze gezamenlijke vliegreis: ‘Ik ontmoette in het vliegtuig een meisje dat over twee jaar mijn vrouw zou kunnen worden’ . Toen ik dat las moest ik huilen.

‘Maar Pasolini hield toch van mannen en jongens?’ repliceer ik.  ‘Hij hield ook van vrouwen’ antwoordt ze. ‘ Hij heeft zijn leven achtergelaten in zijn films. ’s Nachts droom ik van hem.’  ‘ Ik wil nog een keer naar Rome, naar het strand van Ostia. De reden van zijn overlijden is nog allerminst duidelijk. De rechtszaak daarover is weer geopend.  Men wil verder onderzoek doen naar de precieze oorzaak van zijn dood.’   En verder wil ze naar Jemen en Somalië. ‘Al mijn broers en zussen zijn daar geweest, alleen ik niet. Mijn vader is begraven in Mogadishu. Ik wil graag zijn graf bezoeken.’     

Kabul’s fotocollagekunst

Kabul maakt bijzondere fotocollage-kunst. Het zijn originele voorstellingen met persoonlijke en politieke elementen erin. Haar dochters komen erin voor, natuurlijk Pasoloni, maar ook diverse politici. Het formaat is dat van een A4 en groter. In veel kunstwerken zien we het logo van Europa, Amsterdam en Warchild opduiken. De helft van de opbrengsten van haar kunstwerken schenkt ze aan Warchild.

Het kunstwerk Liebeskind was een van de honderd door het gemeentemuseum gekozen kunstwerken voor de Zomerexpo 2012. zie www.zomerexpo.nl . In 2013 wil Kabul weer meedoen aan de Zomerexpo van het Gemeentemuseum en diverse andere exposities.

https://bit.ly/2qoSG4q  
https://bit.ly/2ql7DnO 

Functie / titel:
fotocollagekunst
Sekse:
Vrouw

Tags

Reageren

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Aantal stemmen: 0